Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 1500μέρες
 
[align=center]Είμ’ όνειρα μονόχνωτα κι επώδυνα
μονολογώ σε μονοπάτια πια ανώδυνα
και δακρύζω στα πλήθη, με ήθη ανήθικα.

Χειροποιώ διαλέξεις, κυκλαμίνων στις τάξεις
ανέσεις και βλέψεις, παραπόνων εκλάμψεις
μα αφήνω το δράμα, το φλας το λυπήθηκα.

Με διαφάνειους ήχους ,και με μάχες εδάφους
πυρπολώ κατακόμβες , διασχίζω τους τάφους
ερωμένες και τέρατα, σ’εφιάλτες αφέθηκα.

Είναι οι λέξεις που μετρώ και δε μετράνε
ειναι τα όνειρα του ξύπνιου που πονάνε
και της αυγής η αγκαλιά με βρίσκει μόνο
σε παρενθέσεις απλοικές, να χάνω χρόνο.

Μα το δάσος υπάρχει και δε σβήνει η φωτιά σου
δέντρα που λάμπουν ,σα με καίει η ματιά σου
μακρυγορώ και το ξέρω ,μα στο τέλος σ’αρνήθηκα.

Κουρέλια και στάχτες, αισωπικές αυταπάτες
βροχή που δε βρέχει, και σωρός οι απάτες
απιστίας το ψέμα, και μ’είχες ,τ’ορκίστηκα.

Είναι το μέλλον , παρελθόν, στημένο πάλι
ανίδεο το τώρα, συγυρίζεις το κεφάλι

Μα είναι όνειρα οι ψυχές , κι ο κόσμος, δίχτυ
τις μνήμες μας ορίζουνε, άραγε ποιός τον θύτη;



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Θρησκευτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

geofrag@gmail.com
 
monajia
27-02-2011 @ 00:14
Είναι οι λέξεις που μετρώ και δε μετράνε
ειναι τα όνειρα του ξύπνιου που πονάνε
και της αυγής η αγκαλιά με βρίσκει μόνο
σε παρενθέσεις απλοικές, να χάνω χρόνο.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
27-02-2011 @ 00:21
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
tamperamento
27-02-2011 @ 02:23
αν μου επιτρέπεις σε φαντάζομαι με γάντια του Box να
γρονθοκοπάς τον σάκο του κατεστημένου και της σκληρής
πραγματικότητας.
πολύ όμορφο!!! ::up.:: ::theos.::
aspigon
27-02-2011 @ 03:42
Μα το δάσος υπάρχει και δε σβήνει η φωτιά σου
δέντρα που λάμπουν ,σα με καίει η ματιά σου
μακρυγορώ και το ξέρω ,μα στο τέλος σ’αρνήθηκα.

Κουρέλια και στάχτες, αισωπικές αυταπάτες
βροχή που δε βρέχει, και σωρός οι απάτες
απιστίας το ψέμα, και μ’είχες ,τ’ορκίστηκα.
BRAAAAAAAAAAAAAAVO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Γιάννης Ποταμιάνος
27-02-2011 @ 04:18
Μα είναι όνειρα οι ψυχές , κι ο κόσμος, δίχτυ
τις μνήμες μας ορίζουνε, άραγε ποιός τον θύτη;

Μπράβο περισσότερο από όμορφο
::yes.:: ::yes.::
στίχος
27-02-2011 @ 17:44
μακρυγορώ και το ξέρω ,μα στο τέλος σ’αρνήθηκα.

απιστίας το ψέμα, και μ’είχες ,τ’ορκίστηκα.

................!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο