| |
Ήταν αρχές καλοκαιριού
φυσούσε μαϊστράλι
στο λυκαυγές ανέβαινα
με τ΄ όνειρό μου πάλι.
Της Μήδειας ο δράκοντας
μαζί τους πια με πέρνει
και την κοιτώ, τη λαχταρώ
τα μάγια της να σπέρνει.
Κι ύστερα φτερουγίζοντας
στου Πήγασου τη ράχη
πάνω απ΄τα σύννεφα πετώ
στον ήλιο ένα στάχυ.
Όταν βρεθώ στου Ίκαρου
τα χνάρια τα ουράνια
λιοντάρι γίνομαι θαρρώ
γεμάτο περηφάνεια.
Βλέπω τη γη κάθε φορά
μικρή σαν το σπουργίτι
να πίνει θάλασσες νερό
στου ρυακιού την κοίτη.
Τι κι αν καούνε τα φτερά
τι κι αν ξαναγυρίσω;
η νύχτα σέρνει το χορό
κι η μέρα μένει πίσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
