| |
Συννεφιασμένος ουρανός λευκός
Τη θλίψη του σκορπάει στον αέρα
Αλλάζει της ψυχής μου ο καιρός
Τρεμοσβήνει στα κρυφά γλυκά η μέρα
Στης καρδιάς μου τα σοκάκια θα χαθώ
σφυρίζοντας αργά θα σεργιανήσω
στης μοναξιάς το μονοπάτι θα σταθώ
νωχελικά τις αναμνήσεις να αρμενίσω
κι όταν σκυφτά τ' απόγευμα θα 'ρθει
θα μου θυμίζει κάτι από σένα
το πόνο μου θ' ακούσεις ν' αντηχεί
στης μοίρας το πηγάδι ευχή για κέρμα
περασμένα θα 'ναι μικρή μου τα παλιά
και τα όνειρα μπορούν να περιμένουν
στης καρδιάς τη μισοσκότεινη γωνιά
φέγγουν και τη ζωή την αλαφραίνουν
σβήνω για λίγο το μυαλό και σε κοιτώ
με τη καρδιά και με τα μάτια της ψυχής
μες στο γιαλό της ομορφιάς σου κολυμπώ
όταν γλυκά σου τραγουδώ πριν κοιμηθείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
