| |
μεσα απ'το σκοταδι γνωρισα το φως,
του ηλιου το χαδι
αγνη,ελευθερη η αισθηση που αφηνει
το πρωινο...
ανοιξε το παραθυρι σου,να λαμψει
η αληθεια,
φανερωσε το προσωπο σου
μη φοβηθεις
ο γειτονας ακομα καρτερει να δει
την αναγκη στων ματιων σου
την ακρη
και μετα
να κρυφτει...
ποιος θα αντεξει αποψε τις μαυρες μου τις σκεψεις?
ποιος τα σκοτεινα πεπλα απο πανω μου θα παρει?
ελα εσυ σπλαχνικε αγγελε
που απο ψηλα φερνεις μηνυμα ελπιδοφορο
ευχη πως καπου εκει μακρια θα βρεις για μενα τοπο...
μα εχει τοπο η μοναξια?
οπως η αγαπη και η ξενιτια?
ποιος ανθρωπος αποψε στης μοναξιας τη γλυκια θλιψη θα αρκεστει?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
