| |
| | Η βασιλεία |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Μήνες, τη βασιλεία που καταργήσαμε
κι ο βασιλιάς δε δέχτηκε να φύγει.
Είναι ψηλός, διακόσιες πήχες ίσαμε,
μα τα παιδιά τον παίρνουν στο κυνήγι!
Φορεί τη γιορτινή στολή, το στέμμα του,
καθόλου δε λυγίζει το κεφάλι.
Κι όταν ακόμα δεις να τρέχει το αίμα του,
αυτός ξανασηκώνεται και πάλι!
Νοικοκυραίοι τον λοιδορούν, τον δείχνουνε,
σαν να ’ναι κάποιο μίασμα! Μια λέρα!
Σηκώνουνε λιθάρια και τού ρίχνουνε
και με θυμό τον σπρώχνουν παραπέρα!
Είναι πολλοί, π’ αλήθεια δεν τον βλέπουνε,
έτσι τεράστιος σαν περνά μπροστά τους.
Νομίζουν στη ζωή τους πως διαπρέπουνε
κι αφήνουν για τους άλλους, τους θανάτους!
Μήνες, τη βασιλεία που κουρελιάσαμε
κι ο βασιλιάς εχάθηκε, δε ’φάνη.
Κάποιο άγαλμα, σε μια πλατεία τού φτιάσαμε,
μα τα παιδιά τού βάζουν πυροφάνι!
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
monajia
06-03-2011 @ 01:09 | Μήνες, τη βασιλεία που κουρελιάσαμε
κι ο βασιλιάς εχάθηκε, δε ’φάνη.
Κάποιο άγαλμα, σε μια πλατεία τού φτιάσαμε,
μα τα παιδιά τού βάζουν πυροφάνι!
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.................
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ..........
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | στίχος
06-03-2011 @ 06:57 | .........πάντα εκπληκτικές δημιουργίες.....σε χαίρομαι και σε καμαρώνω....!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
