| |
Του γέροντα νοστάλγησες τα λόγια της σοφίας
δρόμακια που σε ανάθρεψαν σε παλιογειτονιές
χαράζοντας συνθήματα σε τοίχους και μουσεία
περνάγανε τα χρόνια σου σε απλές μικρές στιγμές
Στα μάτια πένθιμης βροχής άκουγες τη φωνή σου
κάτω απο τ' αλλοπρόσαλα φώτα του θανάτου
όταν μεγάλωνε η φωτιά στα βάθη της ψυχής σου
και έψαχνες τον έρωτα σε πρόσωπο αοράτου
Κλεισμένος μέσα σε κέλι που έφτιαξες για σένα
τις ώρες που αναζητάς λίγο την μοναξιά σου
χαμένος μέσα στα όνειρα που πότισες με ψέμα
να ξεγελάς τον πόνο που δένει την καρδιά σου
Στον ίδιο δρόμο που ξανά σε φέρνουνε οι μνήμες
ποτίζοντας ένα κορμί που ξέμεινε απο αγάπη
σε κρέμασαν σε πίνακα τις θλίψης όλοι οι μήνες
για να σου δείχνουν της σιωπής πια είναι η απάτη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
