| |
| | Νυχτερινό |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Είναι τη νύχτα, που τη θάλασσα θα νιώσεις,
είναι τα κύματα κι αυτά, που σ’ οδηγούν,
όσα αγαπάς, μέσα στην νύχτα μην προδώσεις
κι όσα μισείς, άφησε τώρα να πνιγούν.
Ένα πουλί πετά στου πέλαγου την άκρια,
μπροστά στα φώτα κάποιας πόλης μακρινής,
μικρά έχει μάτια που χρυσίζουνε σα δάκρια
κι άσπρες φτερούγες, όμοιες τόσο μ’ εκεινής.
Πόσες φορές, σ’ αυτά τα μαύρα γύρω μου όρη,
πόσες φορές, σ’ αυτό το μόλο τ’ ουρανού,
προσμένω ατέλειωτα τ’ ολόφωτο βαπόρι
κι είμαι ντυμένος με τα ρούχα του γυμνού.
Είναι η αγάπη μου ένα σύννεφο την νύχτα,
είναι τ’ αστέρια τα μαλλιά της την αυγή,
σιγά πατώ, μην την ξυπνήσω· καληνύχτα
κι είναι σκοτάδι και για να ’ρθει η μέρα αργεί.
Ξενοδοχεία των λιμανιών, φτηνά και σκάρτα,
στα λερωμένα οι έρωτες δε θα ντραπούν,
«για μια βραδιά πόσα ζητάς; Ορίστε. Πάρ’ τα»
κι ούτε σε νοιάζει τι για σένανε θα πουν.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
monajia
08-03-2011 @ 01:46 | Είναι η αγάπη μου ένα σύννεφο την νύχτα,
είναι τ’ αστέρια τα μαλλιά της την αυγή,
σιγά πατώ, μην την ξυπνήσω· καληνύχτα
κι είναι σκοτάδι και για να ’ρθει η μέρα αργεί.
Ξενοδοχεία των λιμανιών, φτηνά και σκάρτα,
στα λερωμένα οι έρωτες δε θα ντραπούν,
«για μια βραδιά πόσα ζητάς; Ορίστε. Πάρ’ τα»
κι ούτε σε νοιάζει τι για σένανε θα πουν.
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ................
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ..............................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
08-03-2011 @ 03:12 | όσα αγαπάς, μέσα στην νύχτα μην προδώσεις
κι όσα μισείς, άφησε τώρα να πνιγούν
Υπέροχο όλο Παναγιώτη,, την καλημέρα μου............. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Pavlos Melas
08-03-2011 @ 04:02 | Ξενοδοχεία των λιμανιών, φτηνά και σκάρτα,
στα λερωμένα οι έρωτες δε θα ντραπούν,
«για μια βραδιά πόσα ζητάς; Ορίστε. Πάρ’ τα»
κι ούτε σε νοιάζει τι για σένανε θα πουν.
Υπέροχο Παναγιώτη!!!!!!!!!!!!!!!καλημέρα | | Ναταλία...
08-03-2011 @ 05:19 | Ξενοδοχεία των λιμανιών, φτηνά και σκάρτα,
στα λερωμένα οι έρωτες δε θα ντραπούν,
«για μια βραδιά πόσα ζητάς; Ορίστε. Πάρ’ τα»
κι ούτε σε νοιάζει τι για σένανε θα πουν.
Υπέροχο όλο Παναγιώτη ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | στίχος
08-03-2011 @ 07:01 | όσα αγαπάς, μέσα στην νύχτα μην προδώσεις
κι όσα μισείς, άφησε τώρα να πνιγούν.
κι είμαι ντυμένος με τα ρούχα του γυμνού.
σιγά πατώ, μην την ξυπνήσω· καληνύχτα
κι είναι σκοτάδι και για να ’ρθει η μέρα αργεί.
....εξαιρετικό Παναγιώτη..............!!!!!! | | ptoumassis
08-03-2011 @ 14:14 | Χαίρομαι που σας αρέσει... (Εγώ ίσως το αδικώ που δεν το θεωρώ από τα πολύ καλά μου...). Αυτό το ποίημα έχει μια ιστορία, που θα ήθελα να την πω:
Ήταν νύχτα καλοκαιριού όταν το έγραψα, φυσούσε πάντως ένα αεράκι... Είχα κατεβεί στην παραλία, σ' έναν μισοβουλιαγμένο μώλο, εκεί στην Νέα Μάκρη που έχω ένα φτωχό εξοχικό σπιτάκι...
Η ώρα ήταν αρκετά προχωρημένη - μετά τα μεσάνυχτα - κι εγώ στεκόμουν μόνος μπροστά στο ελαφρύ κυματάκι κοιτάζοντας προς Ραφήνα απ' τη μια και τα βουνά του Μαραθώνα απ' την άλλη...
Άρχισα να γράφω τους στίχους που διαβάσατε στο μαγνητόφωνο του κινητού μου τηλεφώνου... Η φωνή μου σαν αρρωστημένη (όπως διαπίστωσα ακούγοντάς την μετά)... Λες κι είχα ναρκωθεί από τα δαφνόφυλλα κάποιας Πυθίας... Μιλούσα ασυνάρτητα κι έγραφε το μαγνητοφωνάκι...
Τα γύρω μου όρη, το πουλί, όλα έγιναν τη στιγμή που τα έγραφα... Και τα φώτα της Ραφήνας, και τα ξενοδοχεία της, και όλα... Τη στιγμή που γράφονταν συνέβησαν. Τα πολλά "και" που μ' ενοχλούν στο ποίημα, οφείλονται στον προφορικό λόγο εκείνης της στιγμής...
Όλα, μα όλα έγιναν. Και τα ρούχα και όλα... Είναι ένα ποίημα που τελικά δεν με νοιάζει αν έχει μεγάλη μικρή ή καθόλου λογοτεχνική αξία. Αποτύπωσε ένα δικό μου (και εσώτερο, αν θέλετε) στιγμιότυπο...
Παναγιώτης Τουμάσης | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
