| |
Μια φορά, απ' τις πολλές, που περνάω έξω απ τα goodie s
της Καλλιθέας, στη Σιβιτανίδου, νόμισα πως είδα
τη γιαγιά μου, να κάθεται στο καρεκλάκι της, πάνω στο
πεζοδρόμιο, και μένα με ματωμένα γόνατα, να τρέχω, να πιάνω
από κάτω νεράτζια και να της τα πετάω.
Σαν υπνωτισμένος μπήκα στο ταχυφαγάδικο,
νομίζοντας πως έμπαινα σ' εκείνον τον
στενόμακρο διάδρομο που έβγαζε στην αυλή
όπου χώριζε το σπίτι μας απ' το σπίτι του
παιδικού μου φίλου του Α.
Βρέθηκα μπρος στον πάγκο του goodie s,
όπου ήταν ακριβώς το σημείο που άρχιζαν τα σκαλοπάτια
του σπιτιού, εκεί που λύναμε τις διαφωνίες μας εγώ και ο Α.,
παλεύοντας. Και κάτω απ τα σκαλοπάτια ένα υπόγειο
όπου σ' ένα σαραβαλιασμένο κρεβάτι πάνω
συνεχίζαμε να διαφωνούμε και να παλεύουμε.
«Τι θα θέλατε?» ρώτησε ευγενικά μια κοπέλα.
Κάπου πίσω της σκέφτηκα ήταν η κουζίνα μας
και πιο δίπλα το δωμάτιο που κοιμόμουν μαζί
με τ' αδέλφια μου.
«Τι θα θέλατε?» ξαναρώτησε στον ίδιο ευγενικό τόνο.
«Α, συγγνώμη, ένα χάμπουργκερ θέλω,
ε, να έχει μέσα τον Α παρακαλώ».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
