| |
| | με θυμάσαι; |  | | |
Μιας στιγμής ανάσα, μιας παραίσθησης λυγμός.
Έτσι ήρθες κι έφυγες λουσμένη από φως.
Όλα χόρευαν γύρω μου της λήθης το χορό*
Όλα τους προχώρησαν κι εγώ έμεινα εδώ.
Θυμάμαι ήταν φθινώπορο τη πρώτη μας φορά.
Δυο μάτια πρωτοθώρητα μου κλέψαν τη χαρά.
Τώρα η ανάμνηση είν' η μόνη μου παρέα.
Φυλακισμένο κύμα σε δωμάτιο δίχως θέα.
Τα πάντα είναι χόνι που τ' αγκάλιασε η φωτιά.
Σε μια άνιση μάχη είν' ανώφελη η πρωτιά.
Σε κάθε σου ματιά μασκαρεμένο ένα ψέμα.
Κάθε μου στίχος δάκρυ, κάθε δάκρυ μου αίμα.
Το θέμα έκλεισε για σένα μα για μένα ποτέ.
"Όχι" είπαν τα χείλη μα τα μάτια σου "ναι".
Μη κλάψεις ουρανέ, δάκρυ δικό μου η βροχή.
Λάβα η αλήθεια που μου καίει την αντοχή.
Γελάστηκε η ψυχή από τα λόγια τα πολλά.
Μακριά σου είναι τα χρώματα μονότονα, θολά.
Κοιτάζοντας ψηλά ψάχνω στ' αστέρια να σε βρω.
Με σκέψεις ματωμένες κι ένα πρόσωπο φαιδρό.
"Θα είμαι πάντα εδώ" έτσι θυμάμαι είχες πει.
Στο θόρυβο της πόλης καταφύγιο η σιωπή.
Και κάθε ανατολή είν' ένα ακόμα δειλινό.
Τραγούδι μου γλυκόπικρο, τραγούδι μας στερνό.
R
Αν με βλέπεις να κλαίω,
μη λυπάσαι!
Σ' αγαπώ όταν λέω,
δίπλα να 'σαι!
Σου είχα πει θα 'μαι ήλιος.
Μη φοβάσαι!
Είμαι ακόμα ο ίδιος.
Με θυμάσαι;
_
Με θυμάσαι λοιπόν ή το στερούμαι κι αυτό;
Και μη μου πεις της μοίρας πως δεν ήταν γραφτό.
Παιχνίδι φτιαχτό για να κερδίσω ενοχές.
Ποτέ δε θα 'ρθει τ' αύριο που μου 'ταξες χθες.
Ψυχή μου τι θες; Πώς να σε πάρω μακριά;
Πάνω στου ανέμου τη μανία πώς να βγάλω φτερά;
Δε βλέπω πια καθαρά. Έγινε η εικόνα καπνός.
Κι εγώ ένας μόνος οργισμένος μα απαθής κεραυνός.
Προτού σε χάσω εντελώς είχα δυο λόγια να πω.
Δε θα με κάνει άλλος κανείς για μένα πια να ντραπώ.
Πες μου κι εσύ τώρα αυτό που μυστικό το κρατάς.
Τη τελευταία τη στιγμή τι πήγε λάθος με 'μας;
Σε έχω δει να πονάς όταν για άλλη μιλώ.
Κάθε κουβέντα μου σε λιώνει σα φωτιά τον πηλό.
Μία φωνή στο μυαλό μου λέει να φύγω, να τρέξω.
Και άλλη μία στη καρδία πως μακριά δε θ' αντέξω.
Γλέντα η άνοιξη έξω, θρηνεί εδώ ο χειμώνας.
Βαριανασαίνουν τα λεπτά σα γερασμένος αιώνας.
Είν' η ζωή μου αγώνας κι εσύ μια μάχη χαμένη.
Δε θέλω λόγια τυπικά γι' αυτό η συγγνώμη να μένει.
Μία κιθάρα σπασμένη και δυο τρεις στίχοι χαζοί.
Δίνουν ανάσα στη ψυχή μου να τολμάει να ζει.
Κι αν πια δεν είσαι μαζί, πάντα καλά θέλω να 'σαι.
Είμαι αυτός που ένα τραγούδι σου 'χε γράψει. Θυμάσαι;
R
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
09-03-2011 @ 10:51 | Αν με βλέπεις να κλαίω,
μη λυπάσαι!
Σ' αγαπώ όταν λέω,
δίπλα να 'σαι!
Σου είχα πει θα 'μαι ήλιος.
Μη φοβάσαι!
Είμαι ακόμα ο ίδιος.
Με θυμάσαι;
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.... | | thea-ch
09-03-2011 @ 12:41 | Αν με βλέπεις να κλαίω,
μη λυπάσαι!
Σ' αγαπώ όταν λέω,
δίπλα να 'σαι!
Σου είχα πει θα 'μαι ήλιος.
Μη βοφάσαι!
Είμαι ακόμα ο ίδιος.
Με θυμάσαι;
iperoxo!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Yol
09-03-2011 @ 15:39 | Πολύ ωραίος ρυθμός, έτοιμο τραγούδι, μπράβο σου! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
