stixoi.info: Ακολουθώντας τα βήματα....(3)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ακολουθώντας τα βήματα....(3)

συνέχεια από τα προηγούμενα

[align=left][B][I]Το δωμάτιο που έμενα ήταν ένα παλιό δωμάτιο πρώην ξενοδοχείου στη Χαλκοκονδύλη.
Ο ιδιοκτήτης αφού χρωστούσε πολλά λεφτά στους υπαλλήλους έδωσε μισό όροφο στο καθένα και εξαφανίστηκε.
Το δωμάτιο ήταν λοιπόν πολύ μικρό.
Ένα κρεββάτι και ένα τραπέζι με ένα καθρέπτη επάνω γέμιζαν το χώρο ασφυκτικά.
Από τα πόδια του κρεββατιού έφτανες να ανοίξεις χωρίς προσπάθεια
τη πόρτα του δωματίου και του μπάνιου.
Ένα και μοναδικό παράθυρο με θέα τη Χαλκοκονδύλη,χωρίς μπαλκόνι.
Είχα γιά γείτονες στον ίδιο όροφο μία οικογένεια Ινδών με δύο παιδάκια γύρω στα 8
που τα είχα δει αρκετές φορές να ζητιανεύουν.
Δίπλα μου έμεναν δύο κοπέλλες Ελληνίδες που από το ντύσιμό τους καταλάβαινες τι δουλειά έκαναν.
Πολλές φορές γυρίζαμε την ίδια ώρα ξημερώματα.
Ποτέ δεν αλλάξαμε κουβέντα παρά μόνο κάτι φευγαλέες ματιές.
Η μία από αυτές ένα βράδυ σε μία γωνία στη Μαβίλη μέσα στο μισοσκόταδο μου ζήτησε φωτιά.
Μόλις πλησίασα και με αναγνώρισε βιάστηκε να ψελλίσει μία συγνώμη.
Της χαμογέλασα και της άναψα το τσιγάρο χωρίς να ξαναπούμε τίποτα.
Και μία Κυριακή πριν ακόμα χαράξει καθώς περίμενα τη Μίλα να έρθει γιά να ανοίξει
είδα και τις δύο να έρχονται μεθυσμένες και αγκαλιασμένες.
Στα χέρια κρατούσαν ένα μπουκέτο με τρία κόκκινα τριαντάφυλλα η κάθε μία.
Με φίλησαν στο μάγουλο σχεδόν τελετουργικά και μου άφησαν ένα τριαντάφυλλο.
Έμοιαζαν πολύ ευτυχισμένες.
Στον ίδιο όροφο έμενε και ένας πανύψηλος Ρώσος που με τον που τον έβλεπες
καταλάβαινες ότι ήταν σίγουρα κακοποιός.
Τό τι ακριβώς έκανε δε μπορούσα να το προσδιορίσω.
Σκληρό πρόσωπο και ψυχρή ματιά που αν την ένοιωθες πάνω σου σε τρόμαζε.
Όσες φορές έτυχε να περνάω και να είναι μισάνοιχτη η πόρτα του έβλεπα τις κατσαρίδες να αλωνίζουν στο δωμάτιο και με τύλιγε μία ανεξήγητη άσχημη μυρωδιά.
Φρόντιζα όσο μπορούσα να αφήνω τις μυρωδιές έξω από το δωμάτιο.
Συνέχεια έκαιγα αρωματικά στικ και ψέκαζα με άρωμα χώρου.
Και όσο γιά τις φωνές από το διάδρομο και τα γύρω δωμάτια τις σκέπαζε το ραδιοφωνάκι
που στέκοταν περήφανο και ολοκαίνουριο μέσα σε φθαρμένα μεταχειρισμένα πράγματα πάνω στο τραπέζι.
Οι νύχτες ήταν όμως απρόσμενα ήσυχες.
Θαρρείς πως με το που σκοτείνιαζε οι ένοικοι όλων των ορόφων εγκατέλειπαν το ξενοδοχείο.
Και έτσι γίνοταν πραγματικά.
Από τις δέκα το πρωί και μετά σιγά σιγά οι φωνές δυνάμωναν και γίνοταν ένας δυνατός βόμβος.
Πολλές και διαφορετικές γλώσσες και χρώματα.
Οι περισσότερες προφέροταν γρήγορα.
Και σχεδόν πάντα τα λόγια ήταν θυμωμένα.
Με τα 150 ευρω που έδινα το μήνα βέβαια ήξερα ότι δεν είχα δικαίωμα να παραπονιέμαι.
Μερικές φορές ένοιωθα και προνομιούχος γιά τη θέση που μου εξασφάλιζε το δωμάτιο μου.
Ήμουν στο κέντρο της πόλης.
Στο κέντρο των παντών και του τίποτα.
Ανώνυμος και μόνος μέσα σε ένα τεράστιο πλήθος.
Έτσι όπως έπρεπε.
Μόνο που το άρωμα της ελευθερίας μου δεν ήταν γλυκό αλλά βρώμαγε απαίσια.

συνεχίζεται


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας ψύλλος

στίχος 12-03-2011 @ 07:09	Από τα πόδια του κρεββατιού έφτανες να ανοίξεις χωρίς προσπάθεια τη πόρτα του δωματίου και του μπάνιου. Φρόντιζα όσο μπορούσα να αφήνω τις μυρωδιές έξω από το δωμάτιο. Ήμουν στο κέντρο της πόλης. Στο κέντρο των παντών και του τίποτα. Ανώνυμος και μόνος μέσα σε ένα τεράστιο πλήθος. Έτσι όπως έπρεπε. Μόνο που το άρωμα της ελευθερίας μου δεν ήταν γλυκό αλλά βρώμαγε απαίσια. ...συνήθως αυτό είναι το τίμημα της ελευθερίας.... ...όλο και πιο ενδιαφέρον, με την ίδια ήπια καταγραφή μιας οδυνηρής πραγματικότητας.... ...θα περιμένω τη συνέχεια....να είσαι καλά....
monajia 12-03-2011 @ 07:46	ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ................ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΥΡΙΟ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
smaragdenia 12-03-2011 @ 08:02	Μόνο που το άρωμα της ελευθερίας μου δεν ήταν γλυκό αλλά βρώμαγε απαίσια. :Αραγε πόσοι άνθρωποι ζούνε σε τέτοιες αλλά και χειρότερες συνθήκες............. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
La Petite 12-03-2011 @ 10:11	Ρεαλιστική γραφή και δυνατή!!! μπράβο Γιάννη!!! ::up.:: ::up.::
Ηώς 12-03-2011 @ 11:01	Στο κέντρο των πάντων και του τίποτα.................... ::yes.:: ::hug.:: καλησπέρα Γιάννη!
αντικλείδι 12-03-2011 @ 11:16	Γιάννη μας, απέκτησες 'φανς' και χαλάλι σου !!! Πολύ ωραία γράφεις και χαιρόμαστε να σε διαβάζουμε !!! ::hug.:: ::love.::
future_singer 12-03-2011 @ 11:19	::love.:: ::up.:: ::love.::
ΜΑΤΙΑ ΨΥΧΗΣ 12-03-2011 @ 13:27	Καλησπέρα Γιάννη!!! Να αναμένουμε τη συνέχεια ...
lemures 12-03-2011 @ 14:03	::theos.:: ::theos.:: !!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
ΚατεριναΘεωνα 12-03-2011 @ 16:43	Τοσες ανθρωπινες περιγραφες σε μερικες αραδες...........,.. κι οι κινηματογραφικες αντιθεσεις .......,.η νύχτα με τα τριανταφυλλα σαν ταινια που αλλαζει σκηνες χωρις να το καταλαβεις....ξεκουράζει για λιγο..και επιστρεφει...στις νατουραλι στικες εικονες ::yes.:: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
zpeponi 18-08-2011 @ 01:59	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο