| |
Καφενείο στο βουνό ( χρονογράφημα)
Η ώρα έγινε τέσσερις και μισή απόγευμα και ο Στάθης όπως κάθε μέρα βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του και έριξε μια ματιά πάνω στον ουρανό να δει αν ο καιρός κρατάει .Φεβρουάριος μήνας στη μέση του χειμώνα και κάνει κάτι ωραίες ηλιόλουστες μέρες! Τραβάει δυο τρία χαρακτηριστικά σφυρίγματα ν’ ακούσει ο Φώτης ο γείτονας . Σε λίγο βγαίνει ο Φώτης στο μπαλκόνι του και συνεννοείται με το Στάθη . «Έλα τι λες Θα πάμε ;» ρωτάει ο Στάθης με τον τρόπο του . Ο Φώτης λέει « ναι» . «Σε πόσο ;» « Σε πέντε» απαντάει δείχνοντας με την παλάμη του ο Φώτης εννοώντας σε πέντε λεπτά . «Έγινε» … Συνεννόηση στη νοηματική γλώσσα.
Από τότε που ο Στάθης έκανε το έμφραγμα ,εδώ και τέσσερα χρόνια, πηγαίνει σχεδόν κάθε μέρα στο «βουνό» να περπατήσει . Το συνέστησαν οι γιατροί . Παίρνει κανονικά τα φάρμακα του και κάνει τρία ή τέσσερα χιλιόμετρα ποδαρόδρομο στο « βουνό» . Το βουνό είναι λίγο πιο πάνω από το σπίτι του . Στα διακόσα μέτρα από αυτό υπάρχει μια είσοδος από την οποία ξεκινούν δυο χωματόδρομοι δυο διαδρομές . Η μία η ανηφορική που τραβάει κατά την κορυφή του βουνού και η άλλη στο ίσωμα περιμετρικά του βουνού. Ο Φώτης που έχει τα κιλά του, το φοβάται λίγο με όσα ακούγονται για καρδιές και βουλωμένες αρτηρίες και όταν ο καιρός το επιτρέπει έρχεται κι αυτός στο «βουνό» .
Έτσι και σήμερα βρέθηκαν να πηγαίνουν παρέα τη βόλτα τους .Τη διαδρομή την ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά .Είναι μια διαδρομή αρκετά συμπαθητική με πεύκα δεξιά κι αριστερά του δρόμου , αλλού αραιά αλλού ποιο πυκνά με περισσότερο ενδιαφέρον εκεί που ο δρόμος κάνει κούρμπα, φουρκέτα, στροφή . Στα σημεία αυτά που κρατάνε την υγρασία περισσότερο ,η χλωρίδα είναι ποιο πλούσια και μπορείς να βρεις πολλά και διάφορα χόρτα θάμνους και άλλα δέντρα εκτός από πεύκα. Μετά έρχονται τα αγριολούλουδα που ορισμένες εποχές αλλάζουν το τοπίο εβδομάδα με την εβδομάδα Είναι και το οξυγόνο ,οι μυρωδιές ,τα τοπία του δάσους, τα διάφορα ζωντανά, χελώνες πέρδικες, φίδια κ.α . Όλοι νιώθουνε πολύ τυχεροί που τόσο κοντά στην άσφαλτο και το τσιμέντο έχουν αυτό το ωραίο μέρος.
Στο χωματόδρομο περπατάνε με γοργό ρυθμό και συναντάνε ή προσπερνάνε άλλους, γνωστούς και άγνωστους, άνδρες και γυναίκες . Ορισμένοι έχουν και το σκύλο τους. Όλοι χαιρετάνε εγκάρδια . Εδώ στο βουνό οι άνθρωποι έχουν άλλη συμπεριφορά από εκείνη που έχουν στην άσφαλτο και το τσιμέντο. Είναι ποιο ευγενικοί και ομιλητικοί. Έρχονται ποιο κοντά. Κάνουν παρέες κουβεντιάζουν ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο . Η φύση ημερεύει τον άνθρωπο .
Στα χίλια πεντακόσια μέτρα είναι το σημείο επιστροφής για τη βόλτα . Στο σημείο αυτό του δρόμου πάνω σε βράχο γράφει 1500 .Κάποιος φαίνεται μέτρησε τη διαδρομή και σε διάφορα σημεία με μαύρη μπογιά έχει γράψει πόσο απέχει κάθε σημείο από την είσοδο . Στο σημείο 1500 έχει γίνει και κάποια διευθέτηση του χώρου . Με πέτρες και κοτρώνια έχουν γίνει μερικά «καθίσματα» και γι’ αυτό το σημείο αυτό είναι ένα στέκι που το λένε περιπαιχτικά «σαλόνι» . Όταν έφτασαν ο Στάθης και ο Φώτης στο 1500 , στο «σαλόνι» βρήκαν να κάθονται και να συζητάνε το Βασίλη και το Θωμά Και οι δυο τους έχουν κάνει από ένα έμφραγμα και γι αυτό πήραν και αυτοί τα βουνά . Άλλες φορές βλέπει κανείς και άλλους ,όπως τον Δημήτρη πρώην ηλεκτροσυγκολλητή τον Μανώλη πρώην οικοδόμο τον Γιάννη πλανόδιο έμπορο και άλλους .
Ο Στάθης σήκωσε τη γκλίτσα και χαιρέτησε το Θωμά και τον Βασίλη . Μετά διάλεξε πέτρα και κάθισε. Το ίδιο έκανε και ο Φώτης .Ο Θωμάς παραπονέθηκε – ως συνήθως – για την αργοπορία του Στάθη και Φώτη . Μετά τα πράγματα όπως πάντα εξελίσσονται χαλαρά. Καλαμπουράκι ,πειράγματα, ανακοινώσεις .Λίγο απ’ όλα, για τα κοινωνικά τα πολιτικά και τα προσωπικά προβλήματα. Κάθονται κανένα τέταρτο, μισή ώρα και μετά κάποιος σηκώνεται από την πέτρα του . Αυτό είναι το σήμα . Ένας ένας σηκώνονται και ξεκινάει η επιστροφή .Το καφενείο στο «σαλόνι» συνεχίζεται στο δρόμο, δηλαδή καφενείο στα όρθια . Κάποιος μιλάει και οι άλλοι ακούνε .Άλλες φορές πάνε δυο δυο και συζητάνε .Συζητάνε διάφορα. Για την κατάντια της κοινωνίας. Την οικονομική κατάσταση της χώρας, τις κλεψιές και τις μίζες που όλο ένα ακούγονται. Όλοι συμφωνούν στις διαπιστώσεις . Εκεί που πάντα τους βλέπεις να διαφωνούν είναι στην αντιμετώπιση των προβλημάτων από τα πολιτικά κόμματα .Η ετερόκλιτη πολιτικά παρέα εκδηλώνεται και ανάβει η κουβέντα. Ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης .Ο ένας βρήκε τρόπο και την κοπάνησε .Ο άλλος μέσα σε ένα βράδυ πως από Γιωργάκης έγινε Γιώργος; Η Αλέκα το χαβά της .Τι καπνό φουμάρει ο Αντωνάκης; Πολλά τα ερωτηματικά. Ο κόσμος τα έχει χαμένα Μετά αρχίζει το δούλεμα. Συνήθως ο Βασίλης πειράζει το Θωμά και ο Θωμάς τον λούζει με βρισιές .Όλοι γελάνε με τα ξεσπάσματα του Θωμά αλλά μέχρι εκεί. Μετά από λίγο όλα μέλι γάλα.
Ο Θωμάς είναι κοντός και αρκετά χοντρός με μεγάλο μουστάκι απλός άνθρωπος αριστερός μέχρι κόκαλο λογικός στην κουβέντα αλλά και ευερέθιστος. Μια ζωή εργάτης δεξιά κι αριστερά πολέμησε τη ζωή του και τώρα είναι στη σύνταξη , Τα λεφτά όμως λίγα . Οι γιατροί του λένε να χάσει μερικά κιλά γι αυτό και έρχεται στο «βουνό». Όμως του αρέσουν τα μεζεδάκια και το καλό κρασί και έτσι δεν μπορεί να χάσει γραμμάριο. Αυτό φαίνεται σε κάτι μικρές ανηφόρες που βλέπεις το Θωμά να ζορίζεται .Έχει τα βάσανα του και μικροπαραξενιές αλλά πάνω απ όλα η παρέα. Ο Βασίλης είναι το αντίθετο . Πετσί και κόκαλο πειθαρχημένο άτομο χωρίς να εντυπωσιάζει ιδιαίτερα καλά καταρτισμένος καλός συζητητής . Έχει όμως προβλήματα υγείας και πέρα από την καρδιά τον τυραννάει και το ζάχαρο. Βιομηχανικός εργάτης και τώρα συνταξιούχος. Αυστηρός με τον εαυτό του και με κατανόηση για τα προβλήματα των άλλων. Χωρίς παρωπίδες υπηρέτης του ορθού λόγου και της λογικής Όλοι να λείπουν από το βουνό ο Βασίλης παρών.
Ο Στάθης συνταξιούχος του δημοσίου και ο Φώτης του ταμείου εμπόρων είναι σε κάπως καλύτερη οικονομική κατάσταση από τους άλλους. Ευδιάθετοι και φίλοι της παρέας, πολύ εύκολα εντάχθηκαν στο «καφενείο του βουνού». Ο Φώτης σπεσιαλίστας στα ανέκδοτα κάθε φορά έχει να πει και ένα . Πρέπει να ξέρεις να λες το ανέκδοτο . Ο Φώτης έχει τον τρόπο του έτσι ώστε και το χειρότερο ανέκδοτο να βγάζει πολύ γέλιο . Έχει στο σπίτι του ένα κουτσό μπουζουκάκι και μ’ αυτό, καταφέρνει αυτοδίδαχτος να παίζει αρκετά καλά, ειδικότερα τα παλαιά ρεμπέτικα .Κάποιες φορές το φέρνει και μας παίζει στο βουνό .
Ο Στάθης πάλι είναι καλός στις αναλύσεις κοινωνικών θεμάτων . Πάντοτε είχε το μικρόβιο να το ψάχνει και να το φιλοσοφεί .Για τον άνθρωπο τα ζώα τα κάθε είδους φαινόμενα που μας περιβάλουν. Το δίκαιο την αδικία , την τύχη το πεπρωμένο κ.α . Όλο ερωτηματικά. Και να προσπαθεί να δώσει μια εξήγηση . τη δική του εξήγηση .Καημένε Στάθη …
Η παρέα κατά καιρούς αλλάζει σύνθεση .Ορισμένοι χάνονται για κάποιο διάστημα και επανέρχονται. Νέοι προσθέτονται και άλλοι αποχωρούν. Αυτοί που μένουν στην παρέα νοιάζονται για τους απόντες .Ρωτάνε μαθαίνουν το τι και γιατί .Σχεδόν όλοι διαθέτουν χιούμορ και έτσι δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις .Έχουν ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειες με τις εμμονές τα κόμπλεξ και τους εγωισμούς και εκφράζονται ελεύθερα ακόμα και για προσωπικά ζητήματα. Κάθε φορά μετά την ανάλυση της επικαιρότητας, ο καθένας τους λέει και κάποια ιστορία ή την ιστορία του .
Σήμερα ο Θωμάς έκανε την έκπληξη του .Ήρθε στο βουνό με ένα μπλε πλαστικό σακούλι . Όταν φτάσανε, ο Στάθης με το Φώτη και είπαν τα προκαταρτικά ο Θωμάς χαμογέλασε πονηρά και έπιασε ν’ ανοίγει τη μπλε σακούλα αργά αργά σαν σε ιεροτελεστία. Βγάζει πρώτα ένα μισόκιλο πλαστικό μπουκάλι με κοκκινέλι κρασί τέσσερα πλαστικά ποτηράκια κάτι χαρτοπετσέτες και τέσσερις φέτες ψωμί και τα τακτοποίησε πάνω στην ποιο μεγάλη κοτρώνα. Κοντοστάθηκε λίγο, τόσο όσο να πει την κουβέντα του ο Βασίλης: «καλά κρασί χωρίς μεζέ γίνεται;» Ο Θωμάς του κάνει μια γκριμάτσα με σημασία ,βάζει το χέρι στη σακούλα και βγάζει μια γυαλιστερή ρέγκα. Τη στιγμή εκείνη ήρθε και έκατσε στην παρέα και ο Μανώλης. Τα ποτηράκια γίνανε πέντε. Ο Μανώλης κάνει κουμάντο . Βάζει φωτιά σε μια εφημερίδα, πέρασε τη ρέγκα σε ένα κλαδί και άρχισε να την ψήνει στη φωτιά μέχρι που έσκασε το δέρμα της ρέγκας. Μετά ξεφλούδισε τη ρέγκα, την έκανε μπουκιές και την τοποθέτησε σε δυο χαρτοπετσέτες Όλοι ξέχασαν τους περιορισμούς των γιατρών για αλμυρά κ.α και το απόλαυσαν. Πήραν τον μεζέ και ήπιαν και λίγο κρασάκι. Ο Μανώλης ενθουσιάστηκε και θυμήθηκε τα νιάτα του. Πηγαίναμε στην πλατεία Κοτζιά για μεροκάματο – οικοδομικές εργασίες – και όταν δεν είχε μεροκάματο λόγο βροχής παίρναμε μια φραντζόλα ψωμί μια ρέγκα και μπαίναμε σε ένα κινηματογράφο. Το Ροζικλέρ η Αλάσκα το Αθηναϊκό έπαιζαν πάντοτε γκανγκστερικά καμπόϊκα και περιπετειώδη έργα. Δυο έργα μ’ ένα τάλιρο . Στο διάλειμμα η ψητή ρέγκα έδινε και έπαιρνε. Και ενώ όλοι πήραμε ένα μεζέ ο Βασίλης, στο ύψος του, δεν πείρε τίποτα. Αυστηρή δίαιτα ακόμα και στο βουνό .
Η παρέα μάζεψε τα μπουκαλάκια και τα ποτηράκια στη μπλε σακούλα .Σηκώθηκε ένας ένας , ο ένας με τη γκλίτσα άλλος με το μπαστούνι και άλλος με το ραβδί κίνησαν την επιστροφή . Στο δρόμο η κουβέντα γύρισε στα οικονομικά . Θα χρεοκοπήσουμε σαν κράτος; Τι θα γίνει με τις συντάξεις; Πόσο έφτασε η τιμή του πετρελαίου; Τι θα γίνει με την ανεργία; Πόσα μαγαζιά και δουλειές έκλεισαν; Τι θα γίνει αύριο; Θα τιμωρηθούν οι ένοχοι; Και άλλα παρόμοια. Ο Θωμάς ξεσπάθωσε: «Ήμαστε άξιοι της μοίρας μας και καλά παθαίνουμε» πήρε το επιθετικό του ύφος και συνέχισε «Όλοι μας παρατήσαμε τα χωριά και τα χωράφια μας και μαζευτήκαμε στις πόλεις. Όλοι οι νέοι μάθανε γράμματα , πολλά γράμματα, και πιάσανε τις καφετέριες .Τους ταΐζουν οι γονείς τους .Στη γειτονιά ψάχνουν για κατσαβίδι και γκασμά . Όλοι έχουν καβαλήσει το καλάμι και δεν ξεπεζεύουν με τίποτα. Πάχυνε και το σώμα και το μυαλό .Οι γυναίκες το παίζουν γκόμενες . Οι οικογένειες διαλύονται . πάμε στο διάολο. Ουφ» Όταν πίνει κανένα ποτηράκι ο Θωμάς γίνεται σοφός και τα λέει και τα βγάζει όλα στη φόρα . Έτσι φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε στην έξοδο. Καθίσαμε στο πεζούλι να ξεκουραστούμε και να μαζέψουμε την κουβέντα. Η κουβέντα όμως δεν έκλεινε με τίποτα . Πλάκωσε και η παρέα από τον πάνω δρόμο. Φούντωσε ποιο πολύ η κουβέντα και οι διαμάχες. Εν τω μεταξύ πήρε να σουρουπώνει και είπαν να το διαλύσουνε. Η μέρα έκλεισε για σήμερα. Βρισκόμαστε σε αναμονή της αυριανής .Αύριο στις τέσσερις και μισή το απόγευμα. Καλό βράδυ …
Αυτή είναι η παρέα του βουνού. Ξεκίνησε ατομικά και ανοργάνωτα πριν κάποια χρόνια ως ανάγκη για την υγεία κάθε μέλους της και εξελίχτηκε σε μια παρέα με χαρακτηριστικά έγνοιας, αλληλεγγύης και συνεργασίας μεταξύ των μελών. Έτσι η βόλτα στο βουνό, από υποχρέωση προς την υγεία του σώματος των μελών της έγινε ευχάριστο δώρο προς την υγεία της ψυχής των…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
