| |
Πόσες φορές δεν μίσησες το ιδιο σου το ψέμα
και πόσες δεν αγάπησες το άλλο του μισό
αγάπες που μαράθηκαν σε κάδρα ξεχασμένα
και σε κελλάρι ξέμειναν υπόγειο και υγρό
Πόσα τραγούδια γράφτηκαν για μια μόνο καρδιά
που σαν καράβι βούλιαξε μια νύχτα στον βυθό
σημάδια που αντάμωσαν σε πύρινα φιλιά
μα άντεξαν μες της βροχής τον πέτρινο καιρό
Τώρα μέσα στην σκέψη μου πλάνιεται μια σκιά
που σαν φιγούρα αλλόκοτη στο χρόνο ξεμακραίνει
της άνοιξης με ξύπνησαν βελούδινα βιολιά
και σαν φύλλα ξετυλίγονται στις λήθης την ανέμη
Λοιπόν αφήνω ελεύθερη απόψε την ψυχή μου
μήπως κι απ' το λαβύρινθο που μ' εβαλες να βγώ
μαζί με εκείνα τα όνειρα που πέθαναν μαζί μου
γυρεύοντας μες τα σκοτάδια μου φως για να σε δω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
