Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μαραθώνιος
 ...
 
[color=black][I][font=MS Reference Sans Serif]
Είναι απίστευτο 
το πόσο ανίσχυρη 
          είναι η λογική 
μπροστά στην  
          κτηνώδη
βλακεία του έρωτα.

Πόσο δρόμο έχεις 
να διανύσεις 
               εαυτέ
μέχρι να γίνεις κύριος
          της ύπαρξής σου,
πόσο δρόμο έχεις 
να διανύσεις 
          ανθρωπότητα
μέχρι να ωριμάσεις...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      1. Σταγόνες
      Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Αλντεμπαράν
15-03-2011 @ 08:29
συνεχώς μου δίνεις την εντύπωση πώς θες έναν άνθρωπο απαλλαγμένο από πάθη αδιάβλητα ή διαβρωτικά,σχεδόν αποστειρωμένο και ξένο από την φύση του,όμως φρονώ πώς το ζητούμενο δεν είναι η απαλλαγή,κατασίγαση ή αποταγή των παθών αλλά η μεταμόρφωση τους σε νέες...παραμέτρους
ξέρεις το φιλοσοφικό μοντέλο ιδανικού ανθρώπου δεν διαφέρει από το τέρας, όπως αποδείχτηκε και ιστορικά από βίαια πειράματα εισηγητών της φόρμουλας του υπερανθρώπου ή αντιανθρώπου
genikos
15-03-2011 @ 08:30
συμφωνούμε απόλυτα... η εύκολη λύση θα ήταν η στείρωση στην προκειμένη περίπτωση... το ζητούμενο όμως είναι, να καταφέρει ο άνθρωπος να αξιοποιήσει αυτή την "κτηνώδη" δύναμη προς όφελός του και όχι να γίνεται έρμαιό της...
martin luther
15-03-2011 @ 09:08
όλα γίνονται σαν αγαπάμε τον εαυτό μας, τον πλησίον μας και τον πλανήτη γενικέ μου καλέ, τότε βρίσκουμε τον τρόπο να γίνουμε πιο απλοί, πιο ευαίσθητοι, πιο ανθρώπινοι, και το πάθος δεν βλάπτει, όταν υπάρχει έλεος και αγάπη............. ::hug.::
monajia
15-03-2011 @ 09:31
Είναι απίστευτο
το πόσο ανίσχυρη
είναι η λογική
μπροστά στην
κτηνώδη
βλακεία του έρωτα.

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
arpistre
15-03-2011 @ 10:29
νομίζω ότι αυτό δεν βλέπεται στατικά, εννοώ δεν γίνεται μια φορά και πάει τέλειωσε..
αυτή η πρόκληση είναι παντού σε κάθε δραστηριότητα
και οι περισπασμοί επίσης..
άλλες φορές η πλάστιγγα γέρνει προς τη μια μεριά, άλλες φορές στην αντίθετη..
και μάλλον δεν μπορεί κανείς να κυνηγάει την συνέπεια, αφού εξελίσσεται και ο ίδιος, άρα μεταβάλλεται..
::smile.::
**Ηώς**
15-03-2011 @ 10:40
πόσο δρόμο έχεις
να διανύσεις
ανθρωπότητα
μέχρι να ωριμάσεις...................μαραθώνιος και όχι μόνο...
απαλαγμένοι από το συναίσθημα...ίσως αγγίξουμε...καλό σου απόγευμα!
Aswtos
15-03-2011 @ 11:06
Ας υποθέσουμε ότι καταφέρνουμε το ζητούμενο,δηλαδή ότι καταφέρνουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την "κτηνώδη" δύναμη προς όφελός μας και να μην γινόμαστε έρμαιό της,σε τί θα μπορούσαμε να μετασχηματίσουμε τον έρωτα?Μήπως αν μπορεί να μετασχηματιστεί,να μεταμορφωθεί δεν είναι έρωτας;Αυτό που θέλω να πω είναι:μεταμορφώνεται το απόλυτο,το ατόφιο και αν ναι σε τι?
genikos
15-03-2011 @ 11:16
δε χρειαζεται να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο ο έρωτας, αρκεί να αλλάξει το αντικείμενο του πόθου του...
Aswtos
15-03-2011 @ 11:46
Είναι αδύνατον να αλλάξει το αντικείμενο του πόθου σου όσο βρίσκεσαι υπό την επήρειά του(του έρωτα).Η καθολικότητά του αποδείχθηκε μεγαλύτερη κι απ' "αυτόν" κι απ' τη "δύναμή" του.Όσοι έχουμε γνωρίσει τη Λου Σαλομέ μας το γνωρίζουμε καλά.Δε νομίζω ότι έχει να κάνει με ανωριμότητα....
genikos
15-03-2011 @ 12:49
Ίσως να πρόκειται περί τούτου, δε δύναμαι να γνωρίζω...
ο έρωτας στον οποίο αναφέρομαι, ξεκινάει -υποθέτω- όταν έχεις χορτάσει και απομυθοποιήσει τον σαρκικό... περί αυτού και το εν λόγω πόνημα...
Aswtos
15-03-2011 @ 13:27
ούτε εγώ δύναμαι να γνωρίζω φίλε μου και μάλλον αυτο είναι το ωραίο της υπόθεσης.Προσπαθώ απλά να κατανοήσω αυτά που έχω αισθανθεί
πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και δεν είναι μεγάλη η πείρα μου....
στίχος
15-03-2011 @ 16:35

...ο συνουσιασμός είναι ο λυρισμός του όχλου... ( Μπωντλαίρ )


....!!!
Aswtos
15-03-2011 @ 17:14
Ο συνουσιασμός που κολλάει με όλα τα παραπάνω?Καλά ο Μπωντλαίρ ,είχε τους λόγους του να πεί κάτι τέτοιο,ο δικός σου ποιός είναι?
genikos
15-03-2011 @ 18:28
Αισθάνομαι την υποχρέωση να υπερασπιστώ τη Χριστίνα (στίχος), παρόλο που ούτε κι εγώ κατανόησα το συνειρμό της. Παρόλα αυτά, Άσωτε, αυτός ο συνειρμός της προέκυψε, δε νομίζω πως χρειάζεται να απολογηθεί γι' αυτό. Αν έχει τη διάθεση και την καλοσύνη, θα είχε ενδιαφέρον νομίζω να αναλύσει λίγο το σκεπτικό της...
Aswtos
15-03-2011 @ 19:29
Μα δεν της επιτέθηκα....μου φάνηκε άσχετο και γι αυτο ρωτησα.Κι εγώ θα'θελα να το αναλύσει αν το επιθυμεί.Αν δεν κάνω λάθος στο ποίημά σου αναφέρεσαι στον έρωτα κι όχι στο σεξ...
Ηypocrisy
21-03-2011 @ 09:41
υπαρχουν ανθρωποι που θεωρουν τις εννοιες σεξ και ερωτα ομοσημες. τραυματα κλειδωμενα καθιστουν ανικανη την ψυχικη εκφραση βγαζοντας τασεις ψυχροτητας - ανικανοτητας - παλης-κτηνωδιας-επιβολης. ή κτηνωδη ερωτα πεις ή κτηνωδη σεξ η σημασια ουσιαστικα ειναι ιδια. βρισκω την διατυπωση του γενικου πιο κοντα στον ανθρωπο τον εγκεφαλικο και ευαισθητο και οχι στο ζωο ή στον οχλο.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο