| |
Όμως η εξήγηση του υπνωτιστή του, περί «αποφλοιωμένων» δεν τον έπεισε και ζήτησε επιτακτικά,να τους οδηγήσει μπροστά του.
«Θέλω να δώ με τα ίδια μου τα μάτια πόσο «αποφλοιωμένοι» είναι,είπε κοιτάζοντας τον με δυσπιστία στα μάτια.
«Σου εξήγησα νομίζω», απάντησε εκείνος ψύχραιμα, υπενθυμίζοντας του, ότι όλες αυτές τις πληροφορίες τις είχε καταγράψει στις σημειώσεις του, από το ταξίδι του ίδιου, στο μονοπάτι της γνώσης.
«Κανείς δεν μπορεί να θυμάται το παραμικρό, όταν αφυπνιστεί φίλε μου και είναι απόλυτα φυσιολογικό να δυσπιστείς στα λόγια μου» συμπλήρωσε ο υπνωτιστής του, χτυπώντας τον με κατανόηση στην πλάτη.
Όμως ο Αμαντέους,ήθελε πάνω απ όλα να γιατρέψει τον αγαπημένο του τετράποδο σύντροφο, πιστεύοντας ακράδαντα, πως εκείνοι που του απορρόφησαν την ενέργεια, θα μπορούσανε να την αποκαταστήσουνε.
Εκείνη την στιγμή ο δόκτωρ Χάινεκ επενέβη, επισείοντας μπροστά από τα μάτια του τις σημειώσεις που απόσπασε από τα χέρια του υπνωτιστή .
«Μέσα σ αυτές τις σημειώσεις, βρίσκεται η απάντηση για το πρόβλημα του σκύλου σου, αλλά και για το πάγωμα των ακροατών σε τούτη την αίθουσα» ,ψιθύρισε, υπενθυμίζοντας στον αναζητητή της γνώσης, πως οι σημειώσεις αυτές,θα τον βοηθούσαν πολύ στις ψυχιατρικές έρευνες που έκανε στην κλινική του.
«Τώρα που έμαθες για τη φύση αυτών των πλασμάτων, σε τι θα σε ωφελήσουν ψυχιατρικά οι σημειώσεις μου ?» τον ρώτησε με ειρωνεία εκείνος, απαιτώντας να του τις επιστρέψει ,μιας και αφορούσανε προσωπικά του δεδομένα, αλλά και δεν του ήτανε χρήσιμες για τους παράξενους ακολούθους του.
«Θέλω απαντήσεις εδώ και τώρα, ακούς φαιδρό πρόσωπο!», φώναξε κάποια στιγμή γεμάτος θυμό , αρπάζοντας τον από τα πέτα.
«Ας ρωτήσουμε λοιπόν τους ίδιους», ψέλλισε ο ψυχίατρος, δίνοντας την εντολή στον δικό του υπνωτιστή ,να τους οδηγήσει όλους μέσα στην αίθουσα.
«Περάστε κύριοι» ακούστηκε ,αλλά στη συνέχεια, ένα αργόσυρτο απόκοσμο ουρλιαχτό, διαπέρασε τα τύμπανα τους, καθώς τον είδανε να σωριάζεται σαν άδειο σακί μπροστά στα μάτια τους.
Εκείνοι, ,δεν άργησαν να κάνουνε αισθητή την παρουσία τους , διαπερνώντας μέσα από τους τοίχους, λες και δεν ήτανε πλάσματα ετούτου του κόσμου, αλλά φασματικές οντότητες από μια άλλη διάσταση.
«Είσαστε δαίμονες της κολάσεως» ,τους φώναξε ουρλιάζοντας ο Αμαντέους, προτρέποντας τους άλλους, να διαφύγουνε από την πίσω πόρτα.
Όμως ο τόνος της φωνής του, τους έκανε να σταματήσουνε, μόλις λίγα βήματα μπροστά του.
«Αμαντέους,ας περιμένουμε, η συχνότητα της φωνής σου, τους επηρεάζει και απενεργοποιεί κάθε δυνατότητα απορρόφησης ενέργειας, δεν τους βλέπεις?», φώναξε ενθαρρυμένος ο δόκτωρ Χάινεκ, μη πιστεύοντας στα μάτια του.
Όμως ο Αμαντεόυς,ένοιωθε μέσα του ένα μίγμα φόβου και απέχθειας γι αυτά τα πλάσματα και βιαζότανε ν απομακρυνθεί από εκείνο τον χώρο.
«Συμφωνώ κι εγώ μαζί του, ας περιμένουμε το επόμενο βήμα τους», συμπλήρωσε ο υπνωτιστής προσπαθώντας να τον συγκρατήσει .
συνεχίζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
