| Άναψα ένα τσιγάρο
Έβαλα κι ένα ποτό
Κι είπα μέσα τους να σβήσω
Της ζωής μου τον καημό.
Δάκρυσα για τη ζωή μας
Μίσησα το ριζικό
Μα δε βρήκα μια αιτία
Μόνος να απολογηθώ.
Μα κι αν με παρηγορήσετε
Ότι και να μου λέτε
Ο άνθρωπος δε γίνετε
Ο άνθρωπος γεννιέται.
Έψαξα για την αίτια
Ρώτησα και την κάρδια
Μα απάντηση δε πηρά
Και μετάνιωσα πίκρα
Για τα χρονιά που πέρασαν
Για την άπονη ζωή
Για τα νιάτα μας που φεύγουν
Για την αδεία την ψύχη
Και έκλαψα με μαύρο δάκρυ
Και σου φώναξα γιατί
Μα κι αν με παρηγορήσετε
Ότι και να μου λέτε
Ο άνθρωπος δε γίνετε
Ο άνθρωπος γεννιέται.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 1
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|