| |
Κράτησα…
την νύχτα...
σφικτά…
στα δάχτυλα…
την φυλάκισα...
άπλωσα τον μανδύα της…
στο πάτωμα...
σήμερα θα σκεπάσω την ζωή…
χάρισα χρόνο…
στον χρόνο...
την αυγή στον χειμώνα...
Κομμάτιασα τους ιστούς…
στο στόμα...
γκρέμισα την ύπαρξη...
κύτταρο κύτταρο…
γευόμουν τα ίχνη της...
λαίμαργα τα χείλη...
ψιθύριζαν στο φεγγάρι…
κρέμασε το δάκρυ…
δάκρυ στο φως του...
κι εσείς...
περπατούσατε αδιάφορα…
με κρυφό μαχαίρι…
σφάζατε αθόρυβα…
τον παρθενικό ιστό της σκέψης…
απαγάγατε…
κι από ένα λευκό ίχνος…
της Ψυχής…
τρόπαιο…
στις υπόγειες κατακόμβες…
των βρώμικων οργασμών…
δεν άντεξε…
αυτοκτόνησε…
στης ακολασίας το βάθρο…
χάθηκε…
στο δύσβατο μονοπάτι…
ενός ραγισμένου καθρέφτη…
αντικατοπτρίζοντας…
τον αργό θάνατο…
στον ανύπαρκτο χρόνο…
των άχρωμων παλμών…
μιας σακατεμένης ανάσας…
στον βαλτωμένο βυθό…
συνουσιάζοντας πρόστυχα…
τους εφιάλτες που «δοξάζατε»…
χειρόγραφα στα σπλάχνα σας…
δόρυ…
διείσδυσης…
άτοπης…
πληγής…
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
