| |
Έτσι είναι οι άνθρωποι θα πεις.
Πορεύονται μαζί , μα πάντα είναι μόνοι.
Γελάνε μόνοι.
Μπροστά στον μπρούτζινο καθρέφτη,
στο κέντρο του σπιτιού.
Με τις βαριές κουρτίνες , να χωνεύουν
και την τελευταία αχτίδα ήλιου.
Γελάνε πάντα μόνοι.
Κάνοντας γκριμάτσες, να μάθουν πώς να νιώθουν.
Καθώς ξέχασαν το γιατί.
Έτσι κι αλλιώς, μια ζωή αναπάντητο θα μείνει.
Κι όντας πια παραιτημένοι ,
σκεπάζουν τον καθρέφτη με ένα παλιό κίτρινο σεντόνι,
από κείνα που ντύνουν τα φαντάσματα.
Και κουλουριάζονται στις πολυθρόνες
-σαν χοντρές μαύρες γάτες-,
δίπλα στο τζάκι.
Πόσο κλισέ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
