| Είχες τα μάτια σου στραμμένα στη Σελήνη
Και βυθιζόσουνα σε πέλαγος φριχτό
Προτού η θάλασσα σε καταπιεί σε δίνη
Πρόλαβα κείνο το στερνό σου ουρλιαχτό...
Έβριζες τότε τον παλιό τον έρωτά σου
Που σού 'χε δώσει μόνο πόνους για παιδιά
Και καταριόσουν τα τυφλά τα ένστικτά σου
Που είχαν κουρσέψει τη γυμνή σου αγκαλιά...
Για τις γυναίκες.. φώναζες.. που σε ληστέψαν
Γιατί είχαν σάρκα που αξίζει σε σκυλιά
Και οι μανάδες.. έλεγες.. παιδιά κηδέψαν
Για να χαθούν μες στα δικά σου τα φιλιά...
Είχες τα μάτια σου στραμμένα στη Σελήνη
Και από κάτω ο βαθύς ωκεανός
Κι ό,τι σ' απόμεινε.. το χάρισες σε Κείνη
Κι ένιωσες τότε.. πως δεν έζησες θνητός...
12-3-2007
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|