| |
Είκοσι φεγγάρια Αυγουστιάτικα
κουράστηκα και πόνεσα
με του χρόνου τις επιταγές
ποτέ μου δεν συμφώνησα.
Δικιά μου σκάλα έφτιαξα
στον άδη μου την έριξα
σε μια σιωπή στην Εθνική
θαρρώ πως λίγο έβηξα
Τι κι αν στη φλόγα νόμιζα
πως φάρο θ'ανταμώσω
στα κύματα κατάφερα
τη βάρκα μου να σώσω
Τώρα έχω ρίξει άγκυρα
στο φωτεινό εγώ μου
και όποιος δεν με εννοεί
ας βρεί τον οδηγό μου
Το παραμύθι υφαίνεται
στιγμές μια με την άλλη
κι μοίρα κάθε ονείρου μας
να γίνει ένα ρετάλι
Μα ένα σταχτί πουκάμισο
κληρονομιά θ'αφήσω
όταν διαλέξω τη στιγμή
τον χάρο να νικήσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
