| |
«Κυρίες και κύριοι, καιρός για διάλειμμα», ακούστηκε από τη ντουντούκα του σκηνοθέτη.
Όλοι τότε ,εγκατέλειψαν το πόστο τους ,σπεύδοντας έξω απ το τεράστιο πλατό με τα πανάκριβα σκηνικά. Το οργανωμένο και πλούσιο κυλικείο τους περίμενε ,μετά από ένα εξουθενωτικό δίωρο γύρισμα , για τα αναψυκτικά, αλλά και για ένα πλούσιο κολατσιό.
Στο διπλανό πλατό της σκηνοθετημένης αίθουσας του «αμφιθεάτρου», με το κρεβάτι που αναπαυόταν το σώμα του «υπνωτισμένου» Αμαντέους, γινότανε ακριβώς το ίδιο, μέσα σε χάχανα και χαρούμενες κραυγές.
«Τα πλάσματα», ήδη είχανε αδειάσει το χώρο, τρέχοντας κι εκείνα προς το κυλικείο αλαλάζοντας.
Οι τεράστιοι μαύροι πλαστικοί σωλήνες, που έπαιζαν τον ρόλο των «τούνελ», αραδιασμένοι δίπλα ο ένας στον άλλο, περίμεναν υπομονετικά τη συνέχεια, ενώ ο παραγωγός με τον σκηνοθέτη στις πάνινες καρέκλες τους, ήδη απολάμβαναν το αγαπημένο τους ουισκάκι.
«Καλά τα πήγαμε φίλε μου, ελπίζω να κόψουμε πολλά εισιτήρια, έχω ποντάρει όλες μου τις οικονομίες σ εσένα», ψιθύρισε στ αυτί του σκηνοθέτη ο παραγωγός.
Όλα έδειχναν πως «το μονοπάτι της γνώσης», παρά την ασημότητα του σκηνοθέτη του και την περιορισμένη οικονομική επιφάνεια του παραγωγού του, ότι θα είχε θετική αποδοχή από το «κλειστό κλάμπ» του κινηματογραφικού κατεστημένου στο Χόλλυγουντ.
«Πες μου στ αλήθεια Ευαγόρα, πόσο θα αντέξεις οικονομικά, με τόσα ακριβά σκηνικά και τόσους πολλούς κομπάρσους?», ρώτησε κάποια στιγμή ο σκηνοθέτης των παραγωγό.
«Δεν είμαι μόνος μου Φιλόλαε και το γνωρίζεις παρα πολύ καλά», του απάντησε εκείνος, χτυπώντας τον με σημασία στην πλάτη.
‘Όλοι οι κομπάρσοι, αλλά και οι πρωταγωνιστές ήτανε παιδιά της ομογένειας και παρά του ότι δεν μιλούσαν οι περισσότεροι Ελληνικά, είχανε βαθιά μέσα τους την φλόγα μιας ένδοξης εποχής, που ο σύγχρονος τρόπος ζωής, απεμπόλησε επιδεκτικά και ασύστολα, χάριν της πλαστικοποιημένης ψυχρής και απάνθρωπης δουλοπάροικης σκέψης και του εύκολου πλουτισμού.
«Πρέπει να διατηρήσουμε πάση θυσία, ζωντανό το όραμα, της παγκοσμιότητας του προγονικού φιλοσοφικού μας πνεύματος», συμφώνησε κι εκείνος, καλώντας με τη ντουντούκα τον Φιλήμονα, που έπαιζε τον ρόλο του αναζητητή «Αμαντέους»,να σπεύσει κοντά τους.
Όμως οι ταραγμένες φωνές του «υπνωτιστή» , τους έκανε να τρέξουνε και οι δυό τους με αγωνία μέχρι το σκηνικό με το κρεβάτι, που αναπαυόταν «υπνωτισμένος» ο πρωταγωνιστής τους.
«Δεν ξυπνάει με τίποτα», ψέλλισε ο «ψυχίατρος», καθώς το σώμα του "αναζητητή", δεν έδειχνε κανένα σημείο ζωής.
Η δεξιά του παλάμη ακουμπισμένη μπροστά στο στήθος του, έσφιγγε ακόμα σφιχτά τον «σβώλο» και παρά τις προσπάθειες όλων τους, δεν άνοιγε με τίποτα.
«Ένα γιατρό επειγόντως», ούρλιαξε ο παραγωγός, καθώς μόλις και ένοιωθε τον σφυγμό του.
Όλοι είχανε πανικοβληθεί και μερικοί μάλιστα είχανε αρχίσει να κλαίνε για το χαμό του.
«Δεν χρειάζεται γιατρό», ακούστηκε από το βάθος ενός από τα σκηνοθετημένα «τούνελ».
Όλοι τότε γύρισαν προς το μέρος που ακούστηκε η φωνή, αντικρίζοντας μια αχνή φασματική φιγούρα που ξεπρόβαλε μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους.
Η εμφάνιση της ,τους συντάραξε στην κυριολεξία. Ήτανε η φιγούρα ενός τυφλού γέροντα με το μπαστουνάκι του, όπως ακριβώς την υποδυότανε ένας από τους ηθοποιούς τους.
«Εσύ είσαι Νίκωνα και μας κάνεις την πλάκα σου, τούτες τις δύσκολες στιγμές?’, φώναξε στ Αγγλικά ο σκηνοθέτης σπεύδοντας με απειλητικές διαθέσεις προς το μέρος του.
Προσπάθησε με οργή να τον σπρώξει, αλλά τα χέρια του τον διαπέρασαν , με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να σωριαστεί στο πάτωμα.
Τότε γυρίζοντας το κεφάλι προς το μέρος του παραγωγού, αντίκρισε τον δικό του «γέρο», να στέκεται αμήχανος δίπλα του.
«Τι συμβαίνει εδώ μέσα, μπορεί να μου πεί κάποιος επι τέλους?», ψέλλισε, έτοιμος να βάλει τα κλάματα.
συνεχιζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
