| |
Κάποτε έκανα όνειρα με ζήλο και αυταπάρνηση
γιατί τα είχα μόνιμα σε σιγουριά και διάθεση
Έμαθα όμως μυστικό που λίγοι έχουν μάθει,
πως λίγο Θάνε το νερό και αδύναμο το στάχυ
Φυσά πια ο αέρας και δεν μου κάνει το χατίρι
Δεν με αφήνει σε μια μεριά
μια ανάσα για να πάρω
Νυχτώνει τώρα πιο νωρίς μα δεν με νοιάζει τόσο
Στο φως δεν είχα προκοπή γιατί να το αποθεώσω?
Χρωστάω σε μνήμες πιο πολλά απ ότι στο παρόν μου
Και στο παρόν μου ψάχνομαι ποιος νάνε ο εαυτός μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
