stixoi.info: στη σκαλα των αισθησεων

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

στη σκαλα των αισθησεων

μαρεσει το εργο που αντανακλα το αβυσσαλεο προσωπο
και την σταση ζωης που δεν εφησυχαζει του δημιουργου.
μου αρεσει ο αναγνωστης που μια χανει μια βρισκει τον εαυτο του
βρισκει τον παρατηρητη με την αμειλικτη ορμη.
μ αρεσει που δεν το βλεπει σαν ευκαιρια να σκοτωσει την ωρα του,
μια ωρα που τα ατομα -καθετι που αναπνεει-σαν πραγματα
αχρηστα σκοτωνονται
με τα δικα τους ή απο τα ξενα
ξεκομμενα στο μισος χερια.
μαρεσει που δεν θα το δει σαν μι ακομη ευκαιρια πλουτισμου γνωσης
που θα παπαγαλισει που θα επιδειξει που δεν θα νιωσει
κατι επιπλεον που θα τον αλλαξει
ή που θα επιλεξει να μην νιωσει
γιατι ποθησε κορφες με τη μια να φτανει
ελαχιστα εχω διαβασει και μικρουλα αλλαζα εκατο χρωματα στην προσπαθεια
να αποφυγω το παιχνιδι της γνωσης σαν διαολος το λιβανι του
και τοσο πια ωστε να μην αποθυμω άλλο.. αν τωρα συμβει θα'ναι πραγμα σπανιο.
ισως γιατι εχω ζησει.. για να φτανω αλλιωτικα να ζω και πια το τελος δεν μαγγιζει.
καποτε μουχαν πει για εναν γνωστο πως δεν αρεσκεται να ακουει καμια μουσικη
πως μενει πια βουβο το ραδιοφωνο στην σκονη οι δισκοι κι η βελονα να παιζει στη σιωπη..
το ειχα θεωρησει ακατανοητο κι ερημην μου το χλευασα...
ως που εφτασε στιγμη αεναη να την ακουσω να βγαινει απο παντου μα απο ολα..
απο μεσα απο την πλαση απο καθε ανθρωπο απο καθε ονομα ζωο φυτο πραγμα τοπο χρωματισμο ασχολια.. οτι κι αν ειναι ασχημη ή μουσικη ωραια.. δεν διαλεγω
την ακουω και απογειωνομαι απο ακατανοησια ή σιχασια ή ευχαριστηση
χυμαω κι ακινητη κινουμαι και κινουμενη στεκομαι.
σ εμενα καταληγω να φτανω
να ακουσω να αισθανθω
με πιανω αμετρητα να πεθυμω
να με τσακισω να με πεταξω.
μια φορα με τσακωσα να λυνομαι στον ρυθμο της
της φωτοτυπικης μηχανης μονη με τους τοιχους
του στενου διαδρομου μιας καποιας γραμματειας
και την σιτα της εξωπορτας και το φως του χωρου λουλουδιασμενο
περναγε τη στιγμη κεινη οχι κατω απο την σχισμη της πορτας
ουτε απο την κλειδαροτρυπα μα απο μεσα κι αναβρυζε απο τους πορους.
και γελαγα χαμογελαγα και κοιταξα πισω.
να ετσι ειναι καλυτερα.. να μπορουμε να μιλαμε για οσα ζησανε
χαρη σε μας..συνεχιζουμε γι αλλα.. χαρη σε αυτα
που δεν ζησαν ακομη φευγουν βιαια.
τωρα τουτο κοιτω.. που μου'ναι πλεον περιττο.. αδυνατο το περιττο.
λεξεις στο χαρτι σε καθε χρονο αραδες
που δεν τις κατοικησαν οι αισθησεις μου.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

καποιοι γεννιουνται για να μην πεθανουν ποτε. κι παρεα μεγαλωνει. δεν ξερω που,αλλα σιγουρα μεσα μας

monajia 27-03-2011	ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΙΟΥΛΗ ΜΟΥ.......... ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
poetryf 27-03-2011 @ 04:41	Σιωπαίνω... αντισυμβατικά... νιώσε... ::hug.::
φλοισβος 27-03-2011 @ 04:48	Μαγεία!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
rock sugar 27-03-2011 @ 04:53	μου έμεινε εκείνη η βελόνα στη σιωπή.. και μου άφησες κάτι πρωτόγνωρο από σένα.. ω ναι ::hug.::
στίχος 27-03-2011 @ 09:16	...α π ε ρ ί γ ρ α π τ ο............!!!! καλησπέρα......
apelsini 27-03-2011 @ 14:14	::up.:: ::up.:: ::up.::
aridaios 28-03-2011 @ 18:20	::up.:: ::yes.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο