| |
Επεις 7
Εκείνη στο άκουσμα της άφιξης του, πετάχθηκε σαν ελατήριο και έσπευσε ν αγκαλιάσει τα άπλυτα πόδια του.«Σώσε το παιδί μου Άγιε άνθρωπε» του φώναζε ,εκλιπαρώντας τον γονατιστή.Εκείνος τότε ,ακουμπώντας τα χέρια του στο όμορφο κεφάλι της, την ευλόγησε ,ενώ συγχρόνως μου έκλεινε με σημασία το μάτι.Στο κατόπιν πλησίασε τον μικρό Αλεξέι και κάτι του ψιθύρισε στ αυτί.Το παιδί άνοιξε για μια στιγμή τα μάτια του και συνάντησε τα δικά του, που το κοιτούσανε γαλήνια και απέπνεαν σιγουριά.«Τώρα ηρεμήσεις και όταν σου δώσω την εντολή, θ αρχίσεις να ονειρεύεσαι, ότι ακριβώς θα σου ψιθυρίζω στ αυτί, έτσι νεαρέ μου?» είπε, πιέζοντας τον δείκτη του δεξιού του χεριού στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στα μάτια του ασθενούς, ενώ έστρεφε συγχρόνως το αριστερό χέρι προς το ταβάνι, με ανεστραμμένη την παλάμη.Κατόπιν,έκλεισε τα μάτια και το πρόσωπο του κοκκίνισε αφύσικα, καθώς μουρμούριζε μέσα από τα δόντια του, λόγια ακατάληπτα.Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα σ αυτή την αφύσικη κατάσταση και λίγο έλειψε να τρομοκρατηθώ, όταν είδα το ράσο του να κυματίζει προς τα πίσω , λες και κάποιος διαβολικός αγέρας το φύσαγε.Εκείνη την στιγμή τον πλησίασε ο αρχίατρος του παλατιού, με διάθεση να τον διακόψει,περιγελώντας την μέθοδο του.«Διώξτε αυτόν τον Θεομπαίχτη και τσαρλατάνο, εδώ έχουμε να κάνουμε με ανίατη κληρονομική ασθένεια» φώναξε, στρεφόμενος με απόγνωση προς την Τσαρίνα.Όμως εκείνη δεν χαμπάριαζε εκείνες τις στιγμές και του έριξε ένα παγωμένο βλέμμα, δίνοντας του να καταλάβει ,πως δεν ήτανε πλέον απαραίτητη η παρουσία του στον χώρο.
Στη συνέχεια, παρακάλεσε τον Ρασπούτιν,να την διαβεβαιώσει, ότι η μέθοδος του, θα είχε θετικά αποτελέσματα και ότι δεν θα επιδείνωνε την ήδη βεβαρυμμένη κατάσταση της υγείας του Τσάρεβιτς.«Θα θεραπέψουμε πρώτα την ψυχή ,για να θεραπέψει το σώμα» ,της απάντησε εκείνος, απαιτώντας όμως ,να μας αδειάσουνε τον τόπο και οι υπόλοιποι γιατροί.«Μόνο τις Νοσοκόμες αφήστε μου Μεγαλειοτάτη», είπε κλείνοντας μου ξανά το μάτι.Κατόπιν στράφηκε προς εμένα ,δίνοντας μου την εντολή, να κοπανήσω στο γουδί τα φύλλα καπνού, που είχα πάντοτε στην τσάντα μου.«Βράσε στα σβέλτα και νερό ,και ρίξε σε μια κούπα δυό δάχτυλα σαφράνι ,ώστε με το αφέψημα να τονώσουμε τον οργανισμό του πιτσιρικά, πούχει χάσει πολύ αίμα» μου επεσήμανε, μη χάνοντας όμως απ τα μάτια του τις νοσοκόμες που παρέμεναν άπραγες και απορημένες σε μια γωνιά.«Εσάς κυρίες μου ,θα σας «ξεθεώσω» για τα καλά ,όταν σας χρειαστώ», φώναξε , ξεσπώντας σε ζωώδη χαχανητά, σαν της ύαινας ,όταν στριμώχνει το αδύναμο θύμα της, πριν το κατασπαράξει.Ένα ρίγος με διαπέρασε, όπως το παγωμένο νερό που πέφτει με ορμή , στη γυμνή ραχοκοκαλιά.Η επιχείρηση «Ρομανώφ» ,τώρα μόλις άρχιζε.
συνεχιζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
