| |
| | πέτρα |  | | |
Λυπημένη πέτρα είμαι πλάι στη θάλασσα
που κάθε νύχτα βλέπω πέτρινα όνειρα
πως θέλω να ταξιδέψω
-αδιαφορώντας αν το βάρος μου το αντέχει το νερό-
πίσω, στα πάτρια ηφαιστειακά μου χώματα ,
απ’ όπου αποσπάστηκα ανερώτητα
λόγω της γρανιτένιας μου σκληρότητάς ,
κι όπως λαξεύτηκα από ικανότατους λατόμους
έγινα ανώφλι πολυτελούς επαύλεως ρωμαϊκής…
και στην αρχή , βρέθηκα να επαίρομαι
και για τη λάξευσή μου την περίτεχνη
και για την αντοχή μου την ασυναγώνιστη
και μακάριζα την τύχη που μου επιφύλαξε η ζωή
να ανασηκώνω αγόγγυστα ,και με άνεση περίσσια
τέτοια βαριά ανωδομή
και να στηρίζεται σε μένα απάνω ολάκερη η σκεπή
κι οι τοίχοι οι βαμμένοι με την κόκκινη βαφή της Πομπηίας
μα τώρα, ανάμεσα στα άλλα συντρίμμια της επαύλεως
οικτίρω, κι ελεεινολογώ εδώ ,πλάι στη θάλασσα, τη μοίρα μου
μονολογώντας πότε, πότε κλαίγοντας :
«δε άξιζα τέτοια σιωπή,
στη ρώμη που ακόμη κρύβω
μέσα στις μαύρες φλέβες μου,
δε άξιζε μια τέτοια κατερείπωση» …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | http://luogointerno.blogspot.com/ | | | |
|
monajia
02-04-2011 @ 12:26 | ΕΞΟΧΟ..........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΜΑΣΤΡΟ-ΤΟΛΙΑΣ
02-04-2011 @ 12:31 | ειχα καιρο να διαβασω ενα τοσο καλο ποιημα . συγχαρητηρια.
και αν επιτρεπεται ποιο το ανωφλι που βαστουσες σαν πετρα και μετα σε πλακωσε?
| | aridaios
02-04-2011 @ 12:36 | α τώρα, ανάμεσα στα άλλα συντρίμμια της επαύλεως
οικτίρω, κι ελεεινολογώ εδώ ,πλάι στη θάλασσα, τη μοίρα μου
μονολογώντας πότε, πότε κλαίγοντας :
::up.:: ::yes.:: ::theos.:: | | αντικλείδι
02-04-2011 @ 12:53 | Εξαιρετική δημιουργία , εύγε ...!
«δε άξιζα τέτοια σιωπή,
στη ρώμη που ακόμη κρύβω
μέσα στις μαύρες φλέβες μου,
δε άξιζε μια τέτοια κατερείπωση» …!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
