monajia
04-04-2011 @ 08:39 | Την Κυριακή πέφτω στο πάτωμα ξανά
και κλαίω για τ’ όνειρο που γέννησε η Δευτέρα.
Αν η ζωή μου είν’ εβδομάδα που περνά
ας κοιμηθώ πριν να χαράξει όγδοη μέρα.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Denis
04-04-2011 @ 09:11 | Όμορφο... Μακάρι να 'ταν μπορετό, να κατέληγε λιγότερο απαισιόδοξα... Να 'νοιγε μια χαραμάδα έστω κι αμυδρού φωτός... ::yes.:: ::hug.:: | |
heardline
04-04-2011 @ 10:24 | Όγδοη μέρα η δύσκολη, όπως την αναφέρεις, σκέψεις και θέσεις όμορφες που όπως τις λες διαφέρεις......
Μπράβο Αθανασία !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
| |
ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΑ
04-04-2011 @ 11:38 | Πολύ όμορφο!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Καλό απόγευμα! | |
dante537
04-04-2011 @ 11:47 | poli epivlitiko. anatrixiastiki evdomada. τάχα η Ανάσταση μετά πως περιμένει. τάχα. kala ta lete
::yes.:: | |
Ειρήνη.Δ.
04-04-2011 @ 12:50 | Αν η ζωή μου είν’ εβδομάδα που περνά
ας κοιμηθώ πριν να χαράξει όγδοη μέρα.
Υπέροχη!!!
::love.:: | |
smaragdenia
04-04-2011 @ 13:11 | Αθανασία, πολύ απαισιοδοξία...........καμία μέρα δεν μπορεί να σου φέρει χαρά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
συμφωνώ με Denis.............λιγη αισιοδοξία βρε παιδιά σ΄αυτόν τον μαύρο και απαισιόδοξο κόσμο......................... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-04-2011 @ 15:48 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Ηypocrisy
04-04-2011 @ 17:42 | μεσα στην απαισιοδοξια ομως τιιιι;;; ::smile.:: εμπνεεις
αλλο εγω αν εγραψα ενα καρο χαζομαρες παλι αναμφιβολως::sneak.::::razz2.::
::hug.:: | |
Ναταλία...
05-04-2011 @ 05:47 | Κι αυτή την Πέμπτη, τη φοβάμαι, σαν παιδί
που κλαίει μονάχο του πριν έρθει το σκοτάδι.
Δίχως μια μάνα να το δει, δίχως κλειδί
για ένα σπίτι, μια αγκαλιά ή ένα χάδι.
Αθανασία είσαι άπαιχτη ::yes.:: ::up.:: ::hug.:: | |
 |
