| |
μην με ρωτας τα καλοκαιρια αν θυμαμαι
χειμωνας ηταν παντοτε και λεξεις γκριζες
μην με ρωτας αν αγαπω
θυμαμαι καποτε ενα καιρο
τωρα αναμνηση σε ενα σβησμενο τζακι
ματωνουνε οι λεξεις μας στο αυτι
περνανε αδιαφορα τα χρονια και κυλανε
οι αγαπες που μας ταξανε ηταν νεκρες
και μεις μες στη σκια τους προχωραμε
αποψε το καυκαλο θα υψωσει
και θα ρωτησει μια φορα ο αμλετ τη σεληνη
να ζει κανεις η να μην ζει
αυτο το αινιγμα θα μεινει
μην με ρωτας αν το πληρωσαμε
των ποτων μας το δανειο
μα να ξερεις εμεις δεν προδωσαμε
αυτα που αλλοι πεταξαν διχως οικτο
βουιζει ο ανεμος σττα συντριμια μοιρολοι
και καποιο μπανσι στα βουνα ουρλιαζει
ειναι τα χρονια μας στοιχεια που πισω τριγυρανε
μας βουλιαζουν στα βαθυα και με τα παθη μας γελανε
αποψε θα σηκωσουμε ξανα κονταρι
και θα σταθουμε σε σειρα ασκερι
σα χασαμε και δωσαμε
σημερα μας ζηταν τα χρεη
μα αφεντη δεν γενηθηκα για να με σκλαβος
χειμωνες περασα οι ταγοι δεν με γελανε
και αφου πικρα με πεταξαν της μοιρας μου οι αλυσιδες
θα τις παταξω αμειλικτα και μονος θα βαδισω
εξω απο την σπηλια οι σκιες αδυνατες και γω το φως θα αγαπησω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
