| |
ΕΠΕΙΣ 1
Μια φορά κι ένα καιρό, κατά Βρετανία μεριά ,σύριζα στη Γαλλία που λένε, γεννήθηκε ένα ροδαλό αγοράκι.Ητανε ένα απ τα πολλά «αγνώστου πατρός»,που κατά συρροή σπέρνανε οι κορωνάτοι κοπρίτες εκείνης της εποχής, με κάθε θηλυκό που τους καθότανε ήθελε , δεν ήθελε. Τότε δεν υπήρχανε Νόμοι περι «σεξουαλικής παρενόχλησης» και τα τοιαύτα, όπως σήμερις να πούμε.Ήτανε κάργα Μεσαίωνας και το περιβάλλον αυστηρά αντισεξουαλικό και ψευτοκαλογερίστικο. Αν μάλιστα ήσουνα και γυναίκα ,με το που εξομολογιόσουνα στον οινοπνευματικό σου,ότι σε «μπαλαμούτιασε σε βάθος» κάποιοςς κρυόκωλος με λιλιά και αξιώματα , σε μπουζουριάζανε στο άψε σβήσε ,σε κούρευαν γουλί και ντουγρού για ζουρλομανδύα ή μοναστήρι, για ξεχαρμάνιασμα των καλόγερων της ιεράς εξέτασης. Για τον μπόμπιρα της ιστορίας μας,οι κουτσομπολίστικες γλώσσες της εποχής λέγανε, πως ήτανε γιός του Ούθερ Πεντράγκον, ενός βασιλιά δευτέρας διαλογής και κατάταξης στους Βασιλικούς οίκους της Ουαλίας και των περιχώρων.Η μάνα του, που κανένας δεν έμαθε πως την λέγανε, μόλις τον γέννησε στη ζούλα σε μια από τις αχυροκαλύβες που την βγάζανε οι παρακατιανοί, τον πάσαρε να τον μεγαλώσει σιωπηρά, ένας μουγκός βοσκός συγγενής της.Τα χρόνια περνούσανε γοργά και ο μπόμπιρας έγινε πια κοτζάμ παιδαρέλι και πολύ πηδηχτούλικο ,καθως δεν άφηνε προβατίνα για προβατίνα,αλλά και γιομάτο όνειρα για κάτι τις το καλύτερο, πέραν του αρμέγματος στο μαντρί του θετού του πατέρα.
Μια μέρα λοιπόν, περνώντας έξω από μια καλύβα αλλιώτικη απ τι ς άλλες, με την επιγραφή «βοτάνια-ματζούνια-κλισματα-υπόθετα-ξεματιαστικά-μαγιοδεσίματα-τραπουλα-ταρρώ-καφές-γυάλα»,η οποία ανήκε σε κάποιο Γαλλικής καταγωγής αλχημιστή και Μάγο ονόματι Μέρλιν, που δεν είχε βέβαια σχέση με τα ομώνυμα του εσπεριδοειδή, σκέφτηκε να ρωτήσει, για τα μελλούμενα ,ώστε να ξέρει τι τον περίμενε εκτός μαντριού.Μόλις λοιπόν ήπιε το καφεδάκι του και τούμπαρε το φλιτζανάκι στο μικρό πιατάκι, περίμενε από τον Μάγο,να του ορμηνεύσει το κατακάθι. Εκείνος εξετάζοντας προσεχτικά το φλιτζάνι του,το βρήκε φίσκα στις κορώνες ,κάτι που τον παραξένεψε σφόδρα και για να το διασταυρώσει έριξε και τα χαρτιά. Όμως τα ίδια αποτελέσματα ! Παντού κορώνες, μικρές και μεγάλες !«Γε μπουγτζόβλαχε,για άνοιξε το στόμα σου!» ,του είπε κάποια στιγμή με πολύ τάκτ ,τσιμπώντας του ταυτόχρονα τα μάγουλα.Ο Αρθούρος,τότε υπακούοντας σαν υπνωτισμένος, άνοιξε διάπλατα το στόμα του, για να το εξετάσει ο Μάγος.«Δεν βλέπω πουθενά κογώνες,μόνο σάπια δόντια»,ψέλλισε εκείνος, ξύνοντας την ευμεγέθη καράφλα του.«Επομένως είσαι μούλικο, από βασιλική σπογά», συμπλήρωσε, τραβώντας αμήχανα τα γένια του..«Ωστε είμαι Κορωνάτο μούλικο και δεν τόχα τόσο καιρό καταταλάβει?»,τον ρώτησε γιομάτος ψείρες αλλά και υπερηφάνεια ο Αρθούρος.«Ναι βγέ είσαι !»,του απάντησε εκστασιασμένος ο Μέρλιν,κάνοντας στη συνέχεια ,μια βαθιά υπόκλιση μπροστά του.
συνεχιζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
