| |
| | Το άλμπατρος |  | | | Εμπνευσμένο από το άλμπατρος που κάποτε πίστευαν ότι δεν πατάει ποτέ στη γη... | | |
Χαϊδεύω τις πληγές μου, περίεργο δεν είναι; Είναι φορές που νιώθω σαν να γεννήθηκα για να πονώ, πως έχω πια τόσο εθιστεί στον πόνο που τον έχω ανάγκη, έχει γίνει δεύτερη φύση μου, κομμάτι της ζωής μου, αν όχι όλη η ζωή μου. Είναι φορές που πιάνω τον εαυτό μου να εύχεται κρυφά για μια καινούργια συμφορά, να ηδονίζεται στη σκέψη της απώλειας και της απογοήτευσης, να ψάχνει νέες δικαιολογίες αυτολύπησης σαν να έλκεται από την απομόνωση και την απελπισία, να μην αντέχει πια το φως, να σέρνεται μέσα στα σκοτάδια σαν τρωγλοδύτης, να κρύβεται σε αυτοσχέδιες φυλακές μακριά απ' όλους και τα πάντα...
Να ήμουν περιστέρι θα πέταγα ψηλά, Ήλιε μου, να σε φτάσω, να καώ. Μου λείπουν όμως τα φτερά και ίσως το κουράγιο. Ο ήλιος με κοιτάει σαν να μου χαμογελάει. Το ξέρει και το ξέρω. Αν λύγισα στη θύελλα, θα 'ρθει και πάλι ο καιρός μου. Οι ρίζες μένουν σταθερές, τα δάκρυα ποτίσανε το χώμα. Νέοι βλαστοί θ' αναζητήσουνε το φως και με την πίκρα στήριγμα θα υψωθώ και πάλι. Είναι όμως νωρίς ακόμη. Ο σπόρος που πεθαίνει μες στη γη θ' αργήσει να φυτρώσει. Πριν γεννηθεί ο νέος μου εαυτός πρέπει να πεθάνει ο παλιός, να σβήσει, να χαθεί σαν σύννεφο μετά την καταιγίδα, να γίνει δάκρυ και καημός και να ποτίσει...
Δεν θα 'ναι ένας εύκολος θάνατος, ποτέ ο θάνατος δεν είναι εύκολος. Το χτες όσο κι αν με πονάει θέλει να ζήσει, έχει γαντζωθεί επάνω μου και προσπαθεί να με κρατήσει αιχμάλωτο, ανοίγω πόρτες και τις κλείνει, σβήνω σημάδια και μου αφήνει άλλα, μπαίνει στις φλέβες μου, γεμίζει κάθε σημείο του κορμιού μου, μιλάει, φωνάζει, σχεδόν ουρλιάζει πια για ν' ακουστεί, έχει γεμίσει το μυαλό μου με εικόνες, σκηνοθετεί κι εγώ κομπάρσος στο έργο της ζωής μου υποκρίνομαι, παίζω ρόλους, θυμάμαι, ξαναζώ και ονειρεύομαι...
Το τέλος όμως έχει ήδη ξεκινήσει. Οι χτύποι της καρδιάς σταμάτησαν χαμένοι μες στο χιόνι και το κρύο, ζεστό μονάχα πια κυλά το αίμα των πληγών μου. Το βέλος που μου κάρφωσες του Έρωτα δεν ήταν, το μήλο στο κεφάλι μου στέκεται λαβωμένο και στης ψυχής την θάλασσα βουλιάζουνε τα πλοία, έγιναν μαύρα τα νερά και έσβησαν οι φάροι. Ο άνεμος σχίζει τα πανιά, τρίζει το γέρικο σκαρί, το ξέρω, δεν θ' αντέξει, έπρεπε να 'χαμε πνιγεί απ' την αρχή του ταξιδιού κι όμως τραβάμε ακόμα. Κανείς δεν ψάχνει για ξηρά, λιμάνια δεν υπάρχουν, κανένας δεν προσεύχεται, κανένας δεν ελπίζει, στο βλέμμα ο ένας του αλλουνού βλέπει την καταδίκη...
Ένα μονάχα άλμπατρος στις παγωμένες παρυφές φωλιάζει της καρδιάς μου, μέρα και νύχτα τριγυρνά και παίζει με το κύμα, τη μια βουτάει χαμηλά και χάνεται, την άλλη υψώνεται ξανά ψηλά και πάει... Κι εγώ πιασμένος στο μεσιανό κατάρτι κάθομαι και το κοιτάω, μ' έχει στοιχειώσει η παρουσία του, νιώθω σαν γέρος ναυτικός που παζαρεύει την ψυχή του, τα καστανόλευκα φτερά του με τρομάζουν, δεν έχει έρθει τυχαία αυτό το πλάσμα εδώ, κάτι γυρεύει και νομίζω ξέρω τι, περιμένει τη στιγμή που θ' αποκοιμηθώ για να ορμήσει στα όνειρά μου, δεν πρέπει να το αφήσω, το μόνο που μου έχει μείνει πια είναι να ονειρεύομαι, αν χάσω κι αυτό θα είμαι πιο άδειος κι από σπασμένο τσόφλι, χωρίς ζωή, δίχως ελπίδα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Τα κείμενα είναι πνευματικά κατοχυρωμένα... | | | |
|
aridaios
09-04-2011 @ 06:39 | ::up.:: ::up.:: ::theos.:: | | Αμελλή
09-04-2011 @ 06:53 | Το χτες όσο κι αν με πονάει θέλει να ζήσει, έχει γαντζωθεί επάνω μου και προσπαθεί να με κρατήσει αιχμάλωτο, ανοίγω πόρτες και τις κλείνει, σβήνω σημάδια και μου αφήνει άλλα, μπαίνει στις φλέβες μου, γεμίζει κάθε σημείο του κορμιού μου, μιλάει, φωνάζει, σχεδόν ουρλιάζει πια για ν' ακουστεί
Δεν έχω λόγια... !!!!!! | | monajia
09-04-2011 @ 06:53 | Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ............
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ..............................................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elsa98
09-04-2011 @ 07:46 | Φανταστικό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
09-04-2011 @ 11:31 | Ωραίο!
::up.:: ::theos.:: | | pigaki
09-04-2011 @ 15:34 | σε αγγίζει πολύ όλο αυτό που έχεις γράψει δημιουργεί εικόνες υπέροχες | | likos_tis_stepas
10-04-2011 @ 04:33 | Σας ευχαριστώ όλους και όλες για τα καλά σας λόγια... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
