Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Γαλήνη
 "Τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας, ξέρουν από ανηφοριές"
 
Πατάω φρένο, ξεπεζεύω από της Γης την πορεία
βουτώ και πέφτω στ' ουρανού τα νεφελένια τοπία

Γιατί να ζω βήμα βήμα, αφού μπορώ να πετώ;
Γιατί να πνίγομαι στην όχθη; Αφού αγαπώ το νερό!

Δεν ψάχνω πια μακρυά, μήπως και βρω τη γαλήνη
τη νοιώθω μέσα στης ανάσας μου την ήρεμη δίνη

Είμαι στο τώρα, στο εδώ, ξεχνώ το πριν, το μετά
Είμ' ένα πράσινο φως, μια σμαραγδένια σκιά

Μ' ονειροστρόβιλο φτάνω ως του απείρου την πύλη
και κάνω κούνια σαν παιδί στου φεγγαριού την καμπύλη

Γίνομαι άνεμος, ήλιος, κοραλλένιος βυθός
ό,τι λαχτάρησα πολύ και μου κρυβόταν διαρκώς

Δε με τρομάζει ο χρόνος, θα 'μαστε φίλοι αιώνες
γιατί είμ' ακόμα το παιδί με τους γδαρμένους αγκώνες,

που δεν το νοιάζει να πέσει, και που μου λέει "Mην ξεχνάς:
Δρόμο δε γίνεται να κόψεις για κει που αξίζει να πας."




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

"Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου... ο ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου..."
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
09-04-2011 @ 10:24
Δε με πειράζει ο χρόνος, θα 'μαστε φίλοι αιώνες
Eίμαι ακόμα το παιδί με τους γδαρμένους αγκώνες,

που δεν το νοιάζει να πέσει, και που μου λέει "Mην ξεχνάς:
Δρόμο δε γίνεται να κόψεις για όπου αξίζει να πας."

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΟΛΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ
aridaios
09-04-2011 @ 10:44

Γίνομαι άνεμος, ήλιος, κοραλλένιος βυθός
ό,τι λαχτάρησα πολύ και μου κρυβόταν διαρκώςκαλο ::up.::

::theos.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
09-04-2011 @ 10:52
Μ' ονειροστρόβιλο φτάνω ως του απείρου την πύλη
και κάνω κούνια σαν παιδί στου φεγγαριού την καμπύλη
::hug.::
monajia
09-04-2011 @ 11:01
Γίνομαι άνεμος, ήλιος, κοραλλένιος βυθός
ό,τι λαχτάρησα πολύ και μου κρυβόταν διαρκώς

Δε με πειράζει ο χρόνος, θα 'μαστε φίλοι αιώνες
Eίμαι ακόμα το παιδί με τους γδαρμένους αγκώνες

που δεν το νοιάζει να πέσει, και που μου λέει "Mην ξεχνάς:
Δρόμο δε γίνεται να κόψεις για όπου αξίζει να πας."

::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
ALIROS
09-04-2011 @ 12:19
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: καλησπέρα
heardline
09-04-2011 @ 13:43
Πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!

::up.:: ::yes.:: ::theos.::
thea-ch
09-04-2011 @ 14:13
Δε με πειράζει ο χρόνος, θα 'μαστε φίλοι αιώνες
Eίμαι ακόμα το παιδί με τους γδαρμένους αγκώνες

που δεν το νοιάζει να πέσει, και που μου λέει "Mην ξεχνάς:
Δρόμο δε γίνεται να κόψεις για όπου αξίζει να πας."

telio! ::theos.::
molivokantiloglykopelekitis
01-07-2011 @ 07:36
τη νοιώθω μέσα στης ανάσας μου την ήρεμη δίνη
Δε με τρομάζει ο χρόνος, θα 'μαστε φίλοι αιώνες
...
ψαγμένη, κι αν τα ..εννοείς .. ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο