| |
Τη σκέψη μου παραστρατώ
Σε δρόμους χωρίς χάρτες
Χαμένος να ακροβατώ
Στης γόπας μου τις στάχτες.
Δαιμόνια με κυνηγούν
Στου χρόνου την ορφάνια
Στα κύτταρά μου μετοικούν
Των φόβων καραβάνια.
Κι είναι ο φόβος ηδονή
Μες στην ψυχή. (δις)
Οι νύχτες ντύνουν τις σκιές
Φεγγάρια τις στολίζουν
Ακόλουθοί μου σε σπηλιές
Γκρεμίζουν και με χτίζουν.
Οι λέξεις τρέμουν τη σιωπή
Και μένω από βοήθεια
Με σβήνουν μες στην αστραπή
Κι ανάβω στη συνήθεια.
Κι είναι ο φόβος ηδονή
Μες στην ψυχή. (δις)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
