| |
κι εγώ...
όλοι ταυτόχρονα...
κάθετα...
υπόγεια...
χτίζαμε χρώματα στο κορμί μας...
μελωδίες στην "ψυχή" μας...
χαρίζοντας εισιτήριο διαρκείας...
υπο-σχέσεις...
σε μια παρά-σταση...
χωρίς παύσεις...
κι όμως...
κατεβάσαμε την αυλαία...
δια-κοπή...
άνευ λόγου...
άνευ αφορμής...
ξε-ντυθήκαμε...
πλύναμε τις νερομπογιές...
ντυθήκαμε...
απο-χωρίσαμε...
απ' την πίσω πόρτα της αυλαίας...
κι ο θεατής...
μ' ένα χαρτάκι άκυρο...
τσαλακωμένο στην χούφτα του...
διά-τρυτο...
παρ-αίσθησης κληρονομιά...
υπο-σχέσεις...
στην ναυαγισμένη κάθοδο...
την γνωστή...
θύτες κραυγάζουμε...
προ-καλώντας δάκρυ...
λαθραίο...
κι εμείς...
χωρίς επιλογές...
έτσι απλά...
καπηλευόμαστε...
άψυχη πνοή...
εκπόρνευση...
τόσο απλά...
τόσο ανώδυνα...
κι ας μας πιστέψανε...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
