| |
| | Irrenhaus |  | | |
Σαν τους πρωτοσυνάντησα άγνωστοι ήταν όλοι,
αστεία τους εφόρτωνα κουβέντα για να πιάσω.
Μια μέρα όμως έφτασε μια νεαρή στην πόλη,
και δύσκολο δεν ήτανε να της χαμογελάσω.
Ένας ψηλός βομβάρδιζε μια πόλη στο μυαλό του,
και κάποιος σαν θεός στεκόταν σ’ ένα βράχο.
Μια νοσοκόμα φρόντιζε μόνο για το καλό του,
Όλους σαν τους εκοίμιζε μ’ άφηνε μονάχο.
Μια μάνα μ’ αδειανή κοιλιά το χάρτινο παιδί της,
ολονυχτίς το πρόσεχε κανείς να μην το αγγίξει.
Ένας γραμματιζώμενος μάταια σαν μαγνήτης,
Τα μάτια όλα πάνω του ήθελε να τραβήξει.
Εσύ με ταρακούνησες, έψαχνες κάτι θείο,
και έβγαζες πράγματα πολλά από το νου τον όμορφο σου.
Σε κοίταζα που χόρευες, με έκοβες στα δύο.
Και ήθελα τόσο πολύ να μ’ είχες για Θεό σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | "Δώσε μου φως να βάλω στ' όνειρο σημάδι, στο Soho να ξαναβρεθώ" | | | |
|
monajia
12-04-2011 @ 12:44 | Εσύ με ταρακούνησες, έψαχνες κάτι θείο,
και έβγαζες πράγματα πολλά από το νου τον όμορφο σου.
Σε κοίταζα που χόρευες, με έκοβες στα δύο.
Και ήθελα τόσο πολύ να μ’ είχες για Θεό σου.
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
