| |
σε περιμένω καθισμένος στο μόλο ενός λιμανιού
ακούοντας τον βόμβο των κυμμάτων και παρατηρώντας
πότε φουσκώνει η παλίρροια το νερό
και πότε η άμπωτη βαθιά το σπρώχνει πάλι,
επίμονα κοιτώντας προς τον κυρτόν ορίζοντα
μην τύχει και φανείς μαζί με τις νηοπομπές
των ματαιώσεων όλες...
και δεν κοιμάμαι από φόβο
μην περάσεις την ώρα που χαράζει η αυγή,
ή όταν η σελήνη θα μεσουρανεί ολοπόρφυρη
και δε σε δω,
και δε μπορέσω να μετρήσω τα φώτα που στολίζουν
τα κατάρτια σου
και τα δελφίνια που έρχονται κατόπι
με τα κατάστιλπνα ασημένια ρύγχη τους…
νυχτώνει, ξημερώνει, νυχτώνει…
κι εγώ καθισμένος στη νοτισμένη προκυμαία
στην αρμυρή ετούτη κόγχη της στεριάς
σε περιμένω,
χωρίς να ξέρω καν αν έρχεσαι απ’ τη θάλασσα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
