| |
Στου δελφινιού το μαύρο μάτι χάθηκες
τις χειροπέδες ποιός θα μου τις λύσει;
αρματωσιά δεν βρήκα πρώτος κι έκλαψα
τους δρόμωνες ποιός θα καλαφατίσει;
Το κεχριμπάρι της ψυχής μου τρίφτηκε
πήλινο βλέπω της ζωής τον κόπο
οι δάφνες θρόϊσαν στην άκρη του νερού
ξέχασαν μέσα μου τον άλλο τρόπο
Η μυρωδιά του κέδρου με ξενύχτησε
τις μαχαιριές δεν έχω να γιατρέψω
με του σκοινιού τους κόμπους δεν με λύτρωσε
η αγάπη που δεν θέλω να στερέψω
Μα την αυγή το δάκρυ κύμα γίνεται
σπίθες κεντάνε οι μοίρες στο σκοτάδι
αγκομαχώντας στο γαλάζιο λούζομαι
χέρια λευκά τυφλώνοντας τον Άδη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
