aridaios
17-04-2011 @ 16:48 | αν και ο ίδιος, βρίσκει καταφύγιο στα χαρακώματα εντός μου
που τόσα χρόνια υπομονετικά χαράζω...
για να διασωθεί η ψυχή μου...
να ζήσουν και τα ποιήματα. ::rock.:: ::rock.:: ::up.:: | |
elsa98
17-04-2011 @ 17:09 |
δεν ξέρω αλήθεια αν πράγματι ο ουρανός έχει μια θλίψη
ή, αν αυτή προϋπάρχει στο βλέμμα που τον κοιτά...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
ή, αν και ο ίδιος, βρίσκει καταφύγιο στα χαρακώματα εντός μου
που τόσα χρόνια υπομονετικά χαράζω...
για να διασωθεί η ψυχή μου... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::theos.:: | |
Αγνή
17-04-2011 @ 17:15 | ούτε εγώ ξέρω αν αυτό το έγραψες εσύ ή εγώ..... | |
azoritis
17-04-2011 @ 23:57 | κάτι τέτοια απογέματα.....γράφονται τα πιο ωραία και έχουν μια θλιμμένη ομορφιά τα......απραγματοποίητα ταξίδια...που σε κάνουν να λες....αρα υπάρχω.....
| |
**Ηώς**
18-04-2011 @ 00:52 | τον εξαγνισμό μες τη λησμονιά.................Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α!!!!!!!!! ::theos.:: ::hug.:: | |
oneiropola
18-04-2011 @ 01:39 | αν και ο ίδιος δε βρίσκει καταφύγιο στα χαρακώματα εντός μου
που τόσα χρόνια υπομονετικά χαράζω...
για να διασωθεί η ψυχή μου...,
να ζήσουν και τα ποιήματα.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: να ζήσουν και τα ποιήματα.
| |
ALIROS
18-04-2011 @ 01:39 | ::1783.::::1783.:: καλημέρα ωραίο αλλά μουντό | |
ΛΥΔΙΑ_Θ
18-04-2011 @ 03:22 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: | |
monajia
18-04-2011 @ 11:18 | ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ..............
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
y.markov
18-04-2011 @ 12:20 | Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βραδιά
κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα
κι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνο
ακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μες
στον καθρέφτη πρόσωπα
που τα είδαμε κάποτε σ’ ένα δρόμο η ένα παράθυρο
και ξανάρχονται επίμονα
σαν ένα άρωμα απ’ τη νιότη μας – το μέλλον είναι άγνωστο
το παρελθόν ένα αίνιγμα
η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη.
Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος
άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι
οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό
οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο
κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε
όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση
Α, πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θέε μου, τι ηδονές
τι όνειρα,
ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά.
Τάσος Λειβαδίτης
Χρήστο μου, βάλσαμο στην ψυχή και στην μνήμη, στην ονειροπόληση και στο φευγιό η γραφή σου. Χώρος διαλόγου και διαλογισμού.
Να είσαι πάντα καλά, να μιλάμε και να γελάμε. | |
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
19-04-2011 @ 09:20 | ένα καταφύγιο το μέσα μας όπου αντιπαλεύουν σκέψεις ,συναισθήματα και λογική σε διεργασίες ΄φωτίζοντας το νού και την ψυχή.....έξοχο Χρήστο!!!!!!!!!!!!Καλό Πάσχα ::hug.:: ::theos.:: | |
elena351
08-05-2011 @ 15:12 | Yperoxh dhmiourgia !!!!
http://youtu.be/rWAmd3zNK-k | |
adespotoi
11-05-2011 @ 06:14 | δε ξέρω τι να σου πρωτοπώ για το ποίημα σου........... ::up.:: ::hug.:: ::sad.:: | |
adespotoi
20-05-2011 @ 12:08 | για όσα κοστίζουν μια δραχμή,
σ' άλλους κοστίζουν μια ζωή,
δεν είναι κρίμα.....
"μακάριοι οι φτωχοί το πνεύματι" Χρήστο. ::theos.:: ::rol.:: ::rock.:: | |
πανσελινος
15-04-2014 @ 07:43 | Ο ουρανός έχει μια θλίψη απόψε, έτσι μουντός πως είναι.
Κι όπως τον κοιτώ μέσα από το μόνιμα χνωτισμένο παράθυρο
...
εξισώνεται με το σημερινό μου τίποτα.
...
δεν ξέρω αλήθεια αν πράγματι ο ουρανός έχει μια θλίψη ή,
αν αυτή προϋπάρχει στο βλέμμα που τον κοιτά...
Πράγματι, χτες ο ουρανός είχε μια θλίψη και εσύ την έκανες ένα όμορφο ποίημα! | |
ΒΥΡΩΝ
15-04-2014 @ 08:15 | δεν ξέρω αλήθεια αν πράγματι ο ουρανός έχει μια θλίψη ή,
αν αυτή προϋπάρχει στο βλέμμα που τον κοιτά...
::theos.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Amersa K
15-04-2014 @ 12:46 | Εξαιρετικό! Η θλίψη με την ευαισθησία που της αξίζει!!!
::hug.:: | |
 |
