τις ποντισμένες πολιτείες να ρωτήσεις
που άλλοτε επαίρονταν για την παράκτια θέση τους
και το προνόμιο να βρέχονται από θάλασσα,
τι είναι να είσαι κάτω απ’ το νερό
μ’ όλα σου τα πλακόστρωτα μαζί
μ’ όλες σου τις αυλές, μ’ όλα τα παραθύρια σου
που ανοιγοκλείνουν τώρα μοναχά
στο πέρασμα το αιφνίδιο κάποιας θαλάσσιας μέδουσας
τις βυθισμένες πολιτείες να ρωτήσεις
που αιώνες κείτονται χωρίς να βγάζουν άχνα
τι είναι η λύπη, τι το μαρτύριο της σιωπής
τι να θωρείς δια μέσου μόνο του νερού
το φως της μέρας
τι είναι να παρατηρείς τα θερινά μεσημέρια
κορμιά γυμνά κι ανυποψίαστα
να κολυμπούν και να δροσίζονται
στα ίδια νερά που μέσα εσύ παγώνεις …
