| |
Θα γράψω ένα τραγούδι μία μέρα σου 'χα πει,
να πιάνει το παλμό σου στη σιωπή.
Θα γράψω για τα μάτια που με κάναν να πονώ,
και ύστερα για πάντα θα χαθώ.
Θα πλέξω τη μορφή σου με τις λέξεις μια φορά,
θα κλάψεις μα θα είναι πια αργά.
Ομίχλη θα σκεπάσει όσα έζησα εδώ,
δε φτάσαν για να πουν το σ' αγαπώ
R
Κι αν κλάψω μη φοβάσαι δε πειράζει,
θα φύγει, θα περάσει και αυτό.
Καμιά φορά με πιάνει σα βραδιάζει,
ή όποτε δεν είσαι εσύ εδώ.
Μα λεν' οι ποιητές πως έτσι πρέπει,
να είναι πάντα ο έρωτας πληγή.
Κι αφού αυτή η κιθάρα το επιτρέπει,
τη παίρνω να γυρίσουμε τη γη.
Θα γράψω ένα τραγούδι να μου κάνει συντροφιά,
γιατί εσύ δεν είσαι όπως παλιά.
Τον ήλιο θα κρεμάσω με κορδόνι απ' το λαιμό,
το δάκρυ μου να δείχνει πιο χλωμό.
Ανάσα θα γυρέψω του Θεού της μοναξιάς,
το δρόμο θα βαδίσω της φωτιάς.
Ποτέ δε θ' αγαπήσω τη ματιά σου πιο πολύ,
απ' ότι αυτή την ύστατη στιγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
