| |
τους πεθαμένους ανθρώπους που έφυγαν «στην ώρα τους»
ή και νωρίς ή – κατά την κρίση σου- άδικα
να μην τους κλαις
εκείνοι τώρα μέσα στο πέπλο λήθης που κοιμούνται
δε νοιάζονται αν βραδιάζει ή αν ξημερώνει
μήτε και τους προβληματίζει κανένα αύριο.
τους ζωντανούς να κλαις
που έχουν ταχθεί να υπηρετούν την μάταιη ύλη
πιστά και δουλικά , άβουλοι ακολουθώντας
θιασώτες τις προσταγές και τα κελεύσματα
εκείνων που το κακό απεργάζονται…
τις πεθαμένες τις στιγμές του παρελθόντος
διόλου μην τις αναπολείς
θλίψη πολλή, και νοσταλγία μοιραία θα σου γεννήσει
η ανάμνησή τους
κι οίκτο για σένα που άφησες να σου κυλήσουν
έτσι ανυπόληπτες ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα
χωρίς να τις χαρείς, χωρίς να ευφρανθείς
το συναπάντημά τους,
χωρίς να υποψιάζεσαι πως η συνειδητοποίηση
της απώλειας αργά κι εκ των υστέρων
πονά περισσότερο κι απ’ την απώλεια την ίδια…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
