| |
| | Ζωντανός |  | | |
Ακροβάτης σ’ένα σχοινί
που τεντώνει άθελά του
εμπρός στην όψη του χάους
αυτού που ηδονίζει και καίει τα σύμπαντα
Μια εξισορρόπηση η ζωή
ανάμεσα στον θάνατο
εκείνο της σάρκας και του πνεύματος
Μέσα σε ώρες σκοτεινές
που ο λεπτοδείκτης τρομάζει
να δείξει την γύμνια του
φλόγες οι ώρες του μεσονυκτίου
Ένα φως ξεπλυμένο
από την ζέστη του
ντύνεται περίτεχνα τα χρώματα της ίριδας
παλεύοντας να σαγηνέψει τα μάτια
Όμως τα βλέφαρα διστάζουν
ανώριμα στην λάμψη,
που χάνει την ουσία και φανερώνει
τα ηθελημένα από τους μάστορες
Αυτούς που χτίσανε
με μυστρί το έλεος
και ασβέστη τον χρόνο,
ότι λευκό φαντάζει σήμερα
Μια άνεση έμεινε μόνο
αυτή που δαμάζει τις κακουχίες
και κληρονομεί έναν περίεργο πόνο,
εξουσία το όνομά της
που παραπλανεί τους παραπλανημένους
Εξουσία στα όνειρα
που τιθασεύει το διαφορετικό
που μάχεται την αλήθεια
με το σπαθί της καθημερινότητας
Κι αν το ρολόι κουράστηκε
ν’ανοίγει και να κλείνει την μέρα
αν τα μάτια αθέτησαν
την υπόσχεσή τους στο φώς,
είναι η συνήθεια που φταίει
Εκείνη που παράγει το γκρίζο
μέσα στην μήτρα του σκοταδιού
εκείνη που αδειάζει αμείλικτα
τους Ασκούς του Αιόλου
Αν κάτι παρέμεινε στην ηδονή του κύκλου
αλώβητο από επανάληψη,
είναι το χέρι που κρατάει το διαβήτη,
επικίνδυνη ασθένεια στον καιρό μας
Όμως αν ψάξω βαθιά
εκεί που τόσο εύκολα
το φώς αρνιέται την συντροφιά του,
θα βρω το σπέρμα του ανθρώπου
Για να μπορώ πριν κλείσω
τα μάτια στην άβυσσο
ν’ ανοίξω τις πόρτες της ψυχής
και να δώσω το χέρι
σ΄όποιον κι αν μου ζητήσει χειραψία
Ένα δάκρυ ψάχνει τους γονείς του
ένας Υιός αναζητάει την ρίζα του
και τότε η βροχή έρχεται
να ξεπλύνει τις αντιρρήσεις
Κάνει το κλάμα χαμόγελο
σ΄αυτούς που έκλαψαν πολύ
κάνει το χαμόγελο πνιγμό
στους αλαζόνες της συνήθειας
Με φανερά τα σημάδια της βούλησης
έπαψα πια να προσκυνάω τα είδωλα
που άλλοι χτίσανε για μένα
Τώρα πια θα σκύψω μόνο
με την δύναμη της δικής μου θέλησης
για να φιλήσω τα πόδια εκείνα
που με κρατούν όρθιο
στους αιώνες της συνείδησης.
Μιχάλης Σκουλάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Καράβι κάνω την καρδιά, την πεθυμιά κατάρτι, κι ανοίγω σίγουρο πανί, τον νου μου τον αντάρτη! | | | |
|
ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
20-04-2011 @ 02:47 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
