| |
Τα βράδια αφουγκράζομαι συχνά
Τη μέσα μου φωνή να μου μιλάει
Για όσα δεν τολμάει δυνατά
Να λέει η ψυχή μου σαν πονάει.
Μου λέει για το άδικο που ζω
Για όσα έχω κάνει σφάλματα μου
Για κείνα που ακόμα αγαπώ
Και όσα δεν ξεχνάει η καρδιά μου.
Και τότε μου χωρίζεται στα δυο
Το λίγο και ασήμαντο παρόν μου
Τα μάτια μου δακρύζουνε θαρρώ
Σαν δω κάπως αλλιώς τον εαυτό μου.
Χωρίζεται στα δύο η καρδιά
Και δύσκολο να πω ποιο μου ανήκει
Σε ποιο κομμάτι της χωρά η μοναξιά
Και σε ποιο άλλο η αγάπη μου η λίγη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
