| |
Στη πλευρά της σελήνης σου που φωτίζει το δάκρυ
ίσως λίγο πιό γρήγορα πρέπει πάλι να τρέξω
τρωγλοδύτης του έρωτα που μισεί την αγάπη
χαρτοπαίκτης τη βέρα μου στο τραπέζι να παίξω
Το φιλί σου θυμίαμα μου γλυκαίνει τη νύχτα
ξεχασμένο αποτύπωμα σαν ανάσα στο δώμα
στο μαγγάλι που πείνασε τα παράπονα ρίχτα
καρβουνόσκονη μάταιη ζωγραφίζει το σώμα
Ο διάδρομος γύρισε τις σκιές να κοιτάξει
με τα χέρια τη λύπη μου και τον τοίχο κτυπούσες
η φιγούρα του μάντη σου παγωνιά θα μου τάξει
τις ματιές που δεν άκουγες τις φωνές που ρωτούσες
Οπτασία που τρόμαξε με το ξύπνημα θα 'ναι
βουρκωμένο ξημέρωμα που το γέλιο ραγίζει
των χεριών τα μηνύματα στις ψυχές δεν πετάνε
της σελήνης το δάκρυ σου είναι αυτό που μ' αγγίζει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
