Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ναυαγοί
 
ʼνθρωποι στοιχειώνουνε τα σπίτια
Κι όχι φαντασίες τολμηρές
Δεν κερνιέμαι μια από τα ίδια
Όσο κι αν αγάπη μου το θες...

ʼδειασε το σπίτι μου κι η ζήση
Κι όλο με φαντάσματα μιλώ
ʼδειο το κρεβάτι μου..κι η δύση
Παίζει κάποιο σήριαλ φτηνό...

ʼσε με τις μνήμες μας να σώσω
Είμαστε κι οι δύο ναυαγοί
ʼλλο πια δεν έχω να σου δώσω
Είναι η σιωπή μου αρκετή...

Δάκρυα θωρώ στα δυό σου μάτια
Κι είναι απόψε τόσο μακριά
Σβήσε της αγάπης τα σημάδια
Πόσο με πονάει η λησμονιά...

29/9/2005


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
annaΤi
29-09-2005
Μαρία,,,, ακόμα ένα υπέροχο... σε κάθε του δίστιχο!!!!
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
30-09-2005
Συμφωνω απολυτα με την Αννουλα. Καλημερα μαρια ΝΤΕΡΟΣ
kapnosa-v-ainigma
30-09-2005
...Μαρία μου θα μου επιτρέψεις...άνθρωποι μόνοι στοιχειώνουνε τα σπίτια.....
Ανώνυμο σχόλιο
30-09-2005
Εύα μου έχεις δίκιο..αλλά εδώ αναφέρομαι στην απουσία...από ένα σπίτι μπορεί να έχουν περάσει γενιές και γενιές ανθρώπων,αλλά κάποιοι μόνο "μένουν" ζωντανοί...καλημέρα!!
BonnieJo
30-09-2005
ʼνθρωποι στοιχειώνουνε τα σπίτια Κι όχι φαντασίες τολμηρές..Υπέροχο Μαράκι

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο