Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 χαλασμένες πυξίδες( μερος β)
 
Μια Παρασκευή ήταν και τότε που πριν 10 χρόνια περιπου ανοίχτηκε και η διαθήκη του Μάριου. Λίγες μέρες μετά από τον ήσυχο μοναχικό του θάνατο από τον καρκίνο.
Εκεί σε ένα παλιό αχρωμο συμβολαιογραφικό γραφείο στο κέντρο, ολοι κι ολοι πέντε νοματαίοι. Αυτός, ο συμβολαιογράφος και τρεις συγγενείς μακρινοί και αδιάφοροι. Εκεί που ο Μάριος μέσα από λίγες λέξεις του άφησε ότι πιο πολύτιμο είχε ποτέ.

Πέρασαν αρκετές μέρες από εκείνο το Σάββατο και δεν ξαναείδε την Δανάη.
Φορές φορές μιλούσανε με τον Μάριο για εκείνη. Απλες ατόφιες αντρικες λέξεις
κρυμμένες μέσα στον νεανικό εγωισμό. Καπούλια , στήθος και ερωτικές επιδόσεις, αν και το μονο που ερχόταν στο μυαλό του από εκείνη, ήταν αυτά τα υπέροχα μάτια που τον κοίταξαν σαν δαιμόνια εκεί στο ροκάδικο της πλατείας.
Οι μέρες περνούσαν αμέρυμνα και σιγα σιγά η παρέα μεγάλωνε. Τα ροκάδικα έσφυζαν κάθε Σάββατο από το φοιτηταριό όμως εκεινη ..άφαντη. Σιγά σιγά την ξεχάσαν κι αυτοί.
Την ξεχασανε όντως;
Αλήθεια τι θα είχε συμβεί, πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να ήταν όλα, αν δεν κρύβανε τα θέλω τους μέσα στον ξεδιάντροπο εκείνο νεανικό εγωισμό;

-Καλημέρα Φίλε, ψελίζει μια γέρικη φωνή που πασχίζει για να βγεί.
Ο Χάρης εδώ και δέκα χρόνια μπροστά στο μνήμα του φίλου του δεν τολμά να ξεστομίσει τίποτε άλλο.
Ισως είναι η ντροπή, ίσως είναι το γήρας. Ισως να είναι και ο φόβος ότι μια υπερφυσική φωνή θα απαντήσει μέσα από το μνήμα φωνάζοντας μια μόνο λέξη.
-Γιατί; Γιατι;
Δεν είναι όμως το υπερφυσικό που τον τρομάζει. Δεν είναι η ώρα η δική του στη λήθη που πλησιάζει και φλερτάρει με τα χρόνια του.
Είναι η απάντηση στο γιατί, που τον βαραίνει περισσότερο από τα χρόνια του…η απάντηση που ποτέ δεν βρήκε, που ποτέ δεν είχε.

Κι ήρθε εκείνη η καταραμένη μέρα!. Εκει στο σπίτι , το τριαράκι, το τριαράκι τους..
-Χάρη σήμερα δεν θα ερθω στο μπαράκι…είπε βαριεστημένα ο Μαριος.
-Παιζει γκόμενα!! Θα πάω σπίτι της για καφέ.
-Για πες!!! Είπε γεμάτος χαρά ο Χάρης.
-Την ξέρω;
-Μπα!! Απάντησε ο Μάριος, - δεν είναι από τη σχολή.
Εκείνο το βράδυ το μυαλό του ήταν στον Μάριο. Επινε το ποτό βιαστηκά και ανόρεχτα στο συνηθισμένο ροκάδικο αλλα κατά βάθος περίμενε το χάραμα για να μάθει τα νέα για την μυστηριώδη γκόμενα.
Όμως ο Μάριος δεν γύρισε σπίτι εκείνο το βράδυ…..
(συνεχίζεται....)


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
καζανάκι
29-04-2011 @ 11:04
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
29-04-2011 @ 13:35
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΔΥΝΑΤΗ ΓΡΑΦΗ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ::theos.:: ::theos.:: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΡΕ ::hug.::
monajia
29-04-2011 @ 15:25
ΦΟΒΕΡΟΣ.................

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΡΕ..........

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο