| |
Τι παράξενο τοπίο Θεέ μου, μοναξιά και φεγγάρι αγκαλιά
πως γιατρεύεις καρδιά που δακρύζει, μια καρδιά που για αγάπη πονά
Έχω σκέψεις που με βασανίζουν, αναμνήσεις που λένε πολλά
μου μιλούν για φεγγάρια αγάπες και για νύχτες φωτιάς
Μοναξιά και φεγγάρι για να θυμάμαι, ότι αγαπάω κάθε στιγμή
μια ανάμνηση φτάνει για να δακρύσω, μόνο μια σκέψη να με κάνει τρελό
Μοναξιά και φεγγάρι για να θυμάμαι, ότι μου λείπει κάθε στιγμή
μια ανάμνηση φτάνει για να δακρύσω, η καρδιά να ραγίσει στα δυο
Ποσό μου λείπει μια αγάπη το βραδύ αυτό….
Ξημερώματα πάλι με βρίσκουν, τα αστέρια που σβήνουν μετρώ
ήρθε βλέπεις εκείνη η ώρα, καλημέρα σε μένα να πω
Αχ αγάπη παράξενη που είσαι, μοναξιά και φεγγάρι εσύ
σαν θλιμμένη αγάπης μπαλάντα, που όλο μιλάει για χωρισμό
[B][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
