| |
Δέντρα και σπίτια ξεκόβουν μέσα απ' την πρωινή αχλή.
Έξω απ' το παράθυρό μου βρέχει.
Κάποιος άνθρωπος περπατάει σκυφτός.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν κάπου αλλού.
Δεν έχω πού να πάω και πού να σταθώ.
Κι έξω βρέχει...
Οι ώρες σμίγουν σε μέρες
και οι μέρες σμίγουν σε χρόνια.
Ακούω τη φωνή σου από κάπου μακριά.
Ένα βραχνό σαξόφωνο σπάει τη σιωπή.
Κι έξω βρέχει...
Και να...ακούω τα βήματά σου να πλησιάζουν,
τη φωνή σου πιο καθαρή και πιο ανθρώπινη
κι εκείνο το σαξόφωνο σωπαίνει...και περιμένει.
Το χέρι σου χαιδεύει τα μαλλιά μου.
Είσαι εδώ και οι στιγμές σμίγουν σε αιώνες.
Έξω απ' το παράθυρο ένας ήλιος ξαποσταίνει
και το πρωί...ξυπνάω πεθαμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
