| |
| | Πέτρα |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Είναι η καρδιά μου βαριά σαν την πέτρα,
που ράγισε στην ερημιά.
Τριγύρω μου κόσμος πολύς – στα δυο μέτρα,
μα ελπίδα δε βρίσκω καμιά.
Κι έρχονται νύχτες π’ αγέρας σφυρίζει
και μπαίνει απ’ τις χαραγματιές.
Με παίρνει, με σέρνει και με στροβιλίζει,
να βγω στ’ Α-Γιαννιού τις φωτιές.
Άκου το γέλιο τους, άκου το γλέντι,
τον ατίθασό τους χορό.
Θωρώ να χιμάει κάθε νιο και λεβέντη
κι εγώ να χαρώ δεν μπορώ.
Τέτοιες στιγμές, σκαρφαλώνω στις μύτες
των ακροδαχτύλων του νου.
Και των νεφώνε κρυφανοίγω τις σήτες,
να πιω μια σταγόνα ουρανού.
Έχει από χρόνια πετρώσει η καρδιά μου
και λείπεις στη χώρα σου, εσύ.
Ραφτάδες σού ράβουν τα πέπλα του γάμου
και νάνοι σού φέρνουν κρασί.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
smaragdenia
05-05-2011 @ 01:20 | Τέτοιες στιγμές, σκαρφαλώνω στις μύτες
των ακροδαχτύλων του νου.
Και των νεφώνε κρυφανοίγω τις σήτες,
να πιω το κρασί τ’ ουρανού
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΟΛΟ,
Κράτα στην καρδιά σου και ότι σε πονά
στόλισέ το με δάκρυ απο το πουθενά
είναι τοσο ομορφο το να αγαπάς
και για μια ομορφη αγάπη εσύ να ξενυχτάς.
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | monajia
05-05-2011 @ 02:09 | Άκου το γέλιο τους, άκου το γλέντι,
τον ατίθασό τους χορό.
Θωρώ να χιμάει κάθε νιο και λεβέντη
κι εγώ να χαρώ δεν μπορώ.
ΥΠΕΡΟΧΟ...............
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ALIROS
05-05-2011 @ 02:38 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | merlin17254
05-05-2011 @ 04:08 |
Έχει καιρό μαρμαρώσει η καρδιά μου
και λείπεις στη χώρα σου, εσύ.
Ραφτάδες σού ράβουν τα πέπλα του γάμου
και νάνοι σού φέρνουν κρασί.
...............ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.....Γειά σου Παναγιώτη. | | ptoumassis
05-05-2011 @ 05:14 | Το ποίημα αυτό άλλαξε. Δεν είναι όπως το σχολιάσατε. Είχε σοβαρά προβλήματα, συμπαγότητας, επαναλήψεων, τεχνοτροπίας, αλλά και νοηματικά κάτι...
Τώρα νομίζω ότι αυτά διορθώθηκαν, δίχως να χαλάσω το αρχικό αληθινό μοτίβο.
Ευχαριστώ για τα σημεία που φωτίσατε... Τώρα μερικά έχουν αλλάξει. Συγνώμη γι' αυτό...
Παναγιώτης Τουμάσης
Υ.Γ.: Όπως έχω ξαναπεί σε σχόλιό μου που μετά έσβησα, τώρα πια μού έχουν σχεδόν τελειώσει τα καλά νέα ποιήματά μου και τραβώ απ' τα έχοντα μικροπροβλήματα... Για να μην αρχίσω να δημοσιεύω παλιότερες συλλογές μου που τις έχω βαρεθεί... Π. Τ. | | **Ηώς**
05-05-2011 @ 10:37 | Και των νεφώνε κρυφανοίγω τις σήτες,
να πιω μια σταγόνα ουρανού.
...........................................................δεν μπορώ να γνωρίζω πως ήταν πριν και τις επεμβάσεις που έχεις κάνει..θεωρώ ότι είναι ένα εξαίρετο δείγμα γραφής... ::yes.:: καλό απόγευμα να έχουμε! | | Helene52
05-05-2011 @ 13:11 | Έχει από χρόνια πετρώσει η καρδιά μου
και λείπεις στη χώρα σου, εσύ.
Ραφτάδες σού ράβουν τα πέπλα του γάμου
και νάνοι σού φέρνουν κρασί.
Τέλειο είναι !!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
