| |
Αμελλή
05-05-2011 @ 08:58 | αλλα κι ο κάθε χαζός απ’ το πάθημάτου πιστεύει
κι ο έξυπνος απο των άλλων τα πάθη γνώση κατέχει
Πολύ ωραίο! | | monajia
05-05-2011 @ 09:10 | μές της αγνοίας την έρημο περιπλανώμενη η σκέψη
δέν κατορθώνει να φθάσῃ ποτέ εις την όασιν της πίστεως
αλλα κι ο κάθε χαζός απ’ το πάθημάτου πιστεύει
κι ο έξυπνος απο των άλλων τα πάθη γνώση κατέχει
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | φλοισβος
05-05-2011 @ 09:36 | Η άγνοια είναι αυτή που οδηγεί την σκέψη μακρυά από την πίστη? Νομίζω πως συνήθως γίνεται το αντίθετο.. Η άγνοια σε κάνει να πιστεύεις σε κάτι που μπορεί να κατανοήσει και να δημιουργήσει αυτά που δεν μπορείς εσύ μέσα στην άγνοιά σου..
Καλό απόγευμα σου εύχομαι... Τροφή για σκέψη και για δημιουργία τα λόγια σου πάντα.. | | anuya
06-05-2011 @ 03:29 | φλοίσβε αυτό που λές ονομάζεται τυφλή κενή πίστη, δέν βασίζεται πουθενά παρα μόνο στον εγωισμό, πιστεύω μόνο κ μόνο επειδή έτσι θέλω να είναι. Ο Mahaatma Gandhi καταδίκαζε αυτήν την πίστη. Είναι καταδικαστέα.
Η λογική, που θεοποιείται στη δύση, είναι μόνο για να επεξεργάζεται δεδομένα. Χρήσιμη, αλλα δέν είναι το φώς. | | ptoumassis
06-05-2011 @ 06:18 | Τη μυσταγωγία επιζητεί από τη φύση της εναγώνια η ψυχή του ανθρώπου. Σε κάποιο σημείο, όπως θα ήταν αναμενόμενο άλλωστε, κάνει το άλμα της προς το ψέμα, τον μύθο αν θέλετε, το παραμύθι... Εκεί υπεισέρχεται η Πίστη. Η "ελπιζομένων υπόστασις". Τώρα, πόσο υπόστασις μπορεί να είναι αυτό; παίζεται... Τι έλεγε ένας γνωστός Γάλλος φιλόσοφος; Παραφράζω: "Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει ο θεός. Αν δεν υπάρχει κι εγώ δεν τον πιστεύω, έχει καλώς. Αν όμως υπάρχει κι εγώ δεν τον πιστεύω, δικέ μου τη βάψαμε"...
Το τετράστιχο αυτό ποίημα είναι ένα ακόμα αριστούργημα του Άνουγια. Η λέξη "χαζός", αντιποιητική από μόνη της, εξαγιάζεται ποιητικά ερχόμενη σε αντίθεση με την παρακάτω λέξη "έξυπνος". Πλέον είναι η μάχη των αντιθέτων. Η παροιμία "ο παθώς και μαθώς" μπαίνει μεταφυσικά και προβληματίζει περισσότερο απ' όσο θα κατάφερνε ξεκομμένη, εξάπτοντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Τον προβληματίζει τον αναγνώστη ασυνήθιστα περισσότερο από τη δύναμή της αυτή καθαυτή ως παροιμία. Διότι κάτι έχει αυτό το ποίημα. Κάτι μεταφυσικό και παράξενο. Το ταλέντο του Άνουγια να μιλά με τόσο μυστηριακό τρόπο σε τόσο λίγες αράδες, είναι τρομερό!!...
Η λέξη "αγνοίας" υποσυνείδητα φέρνει στο μυαλό τη λέξη "αγνείας", που έχει να κάνει με το αντίθετο της "αγνοίας" όσον αφορά την Πίστη πάντα... Και η παρακάτω μετά αντίθεση, επιβεβαιώνει ότι ο ποιητής αυτό το έκανε εσκεμμένα. Και αυτό είναι τρομερό!!!...
Αναρωτιέμαι, πόσοι θα καταλάβουν καλά ότι εδώ κάτι συμβαίνει;
Παναγιώτης Τουμάσης | | anuya
08-05-2011 @ 02:46 | ευχαριστώ αλλα νομίζω οτι με τα πολλά λογια μπέρδεψες τους αναγνώστες | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
