| |
| | Φύσα το φυσοκάλαμο |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Φύσα το φυσοκάλαμο με το κουράρο,
το δηλητήριο να με βρει στο στήθος,
γεύση πικρή που θ’ απλωθεί σ’ όλο το βύθος,
να με ναρκώνει σιγανά, μικρή μου Μάρω.
Και μη μού πεις πως μ’ αγαπάς, πως μ’ έχεις φάρο,
πως ήσουν βάρκα μοναχή στο πλήθος,
πάει καιρός που ’χει τελειώσει αυτός ο μύθος,
εγώ απ’ την άγρια σου φυλή, δε θα σε πάρω.
Μήτε ποτέ θα ’ρθώ ξανά να σε φλερτάρω,
τρίβε λοιπόν τα ξύλα σου, ως συνήθως,
μια ιθαγενής χωρίς τιμή και δίχως ήθος,
εμένα δώσε με, τροφή στο μαύρο χάρο.
Κι έγινα, κοίτα με, τροφή κι αργό τσιγάρο,
σίτος που κρύβει κι αλεσμένος κρίθος,
της καλαμένιας σου καλύβας μέσα ο πίθος,
μαζί μ’ ένα γραφής λευκό φτερό από γλάρο.
Φύσα το φυσοκάλαμο με το κουράρο,
είναι γλυκός της σαϊτιάς σου ο ζύθος
κι όταν στο χώμα σωριαστώ σαν να ’μουν λίθος,
παίξε για μένα το ταμ-ταμ, ως να τεζάρω.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
smaragdenia
06-05-2011 @ 02:30 | Φύσα το φυσοκάλαμο με το κουράρο,
είναι γλυκός της σαϊτιάς σου ο ζύθος
κι όταν στο χώμα σωριαστώ σαν να ’μουν λίθος,
παίξε για μένα το ταμ-ταμ, ως να τεζάρω
ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ , ΘΑ ΠΩ ΨΕΜΑΤΑ,
ΑΛΛΑ ΓΙΝΕ ΠΙΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ ΛΙΓΑΚΙ..............ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ........Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΚΟΜΑ ........
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ......................... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | monajia
06-05-2011 @ 02:50 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ptoumassis
06-05-2011 @ 02:54 | Αχ, Σμαραγδένια μου, είσαι μια τέλεια παρηγορήτρια. Ειδικά εκεί που μού λες: "η ζωή είναι μπροστά ακόμα"... Χε, χε, καταλαβαίνεις κι εσύ ότι εχμ, μεγάλωσα λιγάκι... Μπου-χου-χου, τώρα κλαίωωω... Ένα μαντήλι να σκουπίσω τις μύξες μου, παρακαλώωω...
Πράγματι, αυτό το ποίημα είναι αρκετά απαισιόδοξο. Γράφτηκε στις 1.4.2010 και είχα θυμώσει πολύ με μια κοπέλα (τι κοπέλα δηλαδή, γριά στην ηλικία μου) που με αρνήθηκε σκληρά για πολλοστή φορά (παλιά ιστορία, από τα νιάτα μου κρατάει)...
Την αποκάλεσα λοιπόν "ιθαγενή", ότι "παίζει ταμ-ταμ" και όλα τα υπόλοιπα εμπριμέ που θα διαβάσατε στο παραπάνω ποίημα. Και το κάνω αυτό με τις πιο δύσκολες ομοιοκαταληξίες που μπορούσα να βρω. Δοκιμάστε κι εσείς να γράψετε με "επαναλαμβανόμενη ρίμα" και μάλιστα με σπάνιες λέξεις και θα καταλάβετε. Εκεί πιστεύω ότι έγκειται η οποιαδήποτε αξία αυτού του ποιήματος, που...
...εγώ θεωρώ αριστούργημα.
Σαν φαντασμένος που είμαι...
Παναγιώτης Τουμάσης | | ALIROS
06-05-2011 @ 02:56 | καλημέρα Παναγιώτη einai teleio ::angel.:: ::love.:: ::theos.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
06-05-2011 @ 05:04 | Φύσα το φυσοκάλαμο με το κουράρο,
είναι γλυκός της σαϊτιάς σου ο ζύθος
κι όταν στο χώμα σωριαστώ σαν να ’μουν λίθος,
παίξε για μένα το ταμ-ταμ, για να τεζάρω.
Ωραία Ιδέα και ρυθμός
με ισορροπία ανάμεσα στο τραγικό
και το παιγνιδιάρικο
Καλό απόγευμα Παναγιώτη
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Ναταλία...
06-05-2011 @ 07:00 | Φύσα το φυσοκάλαμο με το κουράρο,
είναι γλυκός της σαϊτιάς σου ο ζύθος
κι όταν στο χώμα σωριαστώ σαν να ’μουν λίθος,
παίξε για μένα το ταμ-ταμ, για να τεζάρω
Αριστούργημα ::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | | αντικλείδι
06-05-2011 @ 11:20 | έλα μικρή μου Μάρω πίσω απ` το κάρο
έλα καλέ στον θείο, να στον φερμάρω
χρόνια τώρα την βρίσκεις με τον κουμπάρο
αυτό τον ψευτομάγκα με το φουλάρο ...
να `χετε και οι δυο σας κακό τον φλάρο ...! γεια σου Παναγιώτη μου !!! ::love.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
06-05-2011 @ 12:34 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | στίχος
06-05-2011 @ 12:58 |
...για λίγο, νόμισα πως ήμουν ιθαγενής στο Περού.....
...καλησπέρα Παναγιώτη.... | | **Ηώς**
06-05-2011 @ 13:49 | για έναν εγωισμό ζούμε ...ε;;;
εξαιρετικό το νόημα...με πείσμα...και πίκρα..καλό Σ.Κ Παναγιώτη! | | ptoumassis
07-05-2011 @ 01:52 | Ωραίο το τετράστιχο της Πελαγίας! Θεϊκό!...
Δύσκολες ρίμες έμμονες,
αρέσουνε στους δαίμονες,
αρέσουν και σ' εμένανε,
που μ' έχει η μάνα μ' ένανε!
Ευκολίες... Αλλά τι να πω, δεν έβρισκα!...
Παναγιώτης Τουμάσης | | anuya
13-05-2011 @ 13:10 | πολύ βαριά απο πίκρα, πολύ αληθινή. Μου φαίνεται πως άν δέν έγραφες αυτά τα ποιήματα η πίκρα θα σε έτρωγε. Με αυτά λυτρώνεσαι. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
