Ο χρόνος κυλάει, οι εποχές περνάνε, αλλά η αληθινή αγάπη μένει...
Τα δέντρα ρίχνουνε τα φύλλα
μα του Παράδεισου τα μήλα
θα μένουν πάντα στο κλαδί
κι αν οι βροχές μας χώρισαν
τα μάτια μας συμφώνησαν
πως θα 'μαστε μαζί.
Κι αν ο χειμώνας κυβερνά
θα μας θερμαίνει τα κορμιά
του έρωτα η λαμπάδα.
Ας είναι παγωμένα τα νερά,
εμείς θα κάνουμε ξανά
στον ουρανό βαρκάδα.
Τέσσερις εποχές σε μία
ο έρωτας που ζούμε
κι ο χρόνος αμαρτία
που δήθεν αγνοούμε
κι αν ο κύκλος κλείσει (ρεφρέν)
κανένας δεν θ' αφήσει
τον άλλο να πληρώσει.
Αυτός που θα θελήσει
τον άλλο να χτυπήσει
πρώτος θα ματώσει.
Και λίγο η άνοιξη πριν έρθει
μέσα στου έρωτα τh μέθη
θα μας ξυπνήσει ο ήλιος αγκαλιά
και πριν τα πρώτα χελιδόνια
φωλιά θα χτίσουν στα σεντόνια
τα σώματά μας σαν πουλιά.
Στη ζέστη του καλοκαιριού
από τις στάλες του φιλιού
θα ξεδιψάνε οι ψυχές μας
κι όσο ο χρόνος θα περνά
θα δυναμώνουν τα δεσμά
που δένουν τις ζωές μας.
