| |
Άνοιξα την νύχτα...
σ' άπειρες λωρίδες...
με ασημένο τσεκούρι...
χάθηκε...
στον ιστό μιας χαράδρας...
ξέχασε το σημείωμα...
όταν κατηφόριζε...
αλλάζοντας βάρδια...
αδιαφόρησε...
δίπλα στον θρόνο της...
το λευκό χαρτί...
φωτεινό...
με τ' όνομα σου...
χαραγμένο με φως...
Ξέχασε...
να σε χαρίσει...
στο παλλόμενο στήθος μου...
γυμνό...
όπως ο ουρανός...
φοβόταν τ' αστέρια...
τρόμαζε στις λέξεις...
φώναξα...
τ' όνομα σου...
δόγμα αρχαίας θρησκείας...
κι αυτή...
μονάχα σκεφτόταν...
ζήλευε...
της καρδιάς την Αγάπη...
Ψυχή μου...
σκότωσα την νύχτα...
φλερτάροντας την Ανατολή...
πλησίασε σαν άτι το πτώμα...
θ' αλλάξει βάρδια γρήγορα...
θα ξημερώσει...
Διψώ...
ν' ακούσω...
τα δικά σου...
σ' αγαπώ...
Διψώ...
από δικά σου...
χαμόγελα...
...
Σκότωσα την νύχτα...
στον ύπνο της...
για Σένα...
σε λίγο θα ξημερώσει...
χαρίζοντας στην ψυχή μου...
την δική σου χροιά...
το δικό σου χαμόγελο...
Διψώ...
θα σκοτώνω την νύχτα...
κάθε νύχτα...
για να Ζω εσένα...
Ψυχή μου...
αγκαλιά...
στο δικό μας...
Φως...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
